Al jaren is de Vélodrome d'Hiver, of kortweg de Vel' d'Hiv, het toneel van verbeten duels op het scherp van de snee tussen de allerbeste pistiers, ook wel eekhoorns genoemd. Maar nu is het 1940 en de Parijse wielertempel heeft het zwaar te verduren. Wanneer de oorlog uitbreekt, dient hij eerst als voorlopige gevangenis voor Duitse vluchtelingen. Daarna, tijdens de bezetting van Parijs door de nazi's, worden er duizenden Joden in mensonterende omstandigheden vastgehouden in afwachting van hun deportatie. Toch beleeft de Vel' d'Hiv ook momenten van vreugde, vooral wanneer Sam Ancelin, nog meer gemotiveerd dan anders, alweer een sprintduel wint van een Italiaanse Mussolini-aanhanger. Wielrennen is oorlog, zou Rinus Michels gezegd hebben, mocht hij een flandrien geweest zijn.

De Vel' d'Hiv is getuige van kleine heldendaden, de ene keer door een politieagent, de volgende keer door de koersdirecteur. En er is de jongere broer van Sam, Eddie, die als journalist antinazistische artikelen schrijft. Maar ook lafaards duiken op. Zoals de vader van Sam en Eddie, die mede door gokschulden op goede voet wil blijven staan met de Duitse bezetter. Iets wat hem uiteindelijk in een lastig parket brengt...

Na De Teenloze Adelaar en het tweeluik Vinkenbrood duikt Christian Lax opnieuw in het wielerverleden. En alweer is het een kapstok om een groter verhaal te vertellen. Sporthaters hoeven deze strip dus zeker niet links laten liggen. De Eekhoorn van Vel' d'Hiv is een boeiend verteld verhaal vol dramatiek, met deze keer de Tweede Wereldoorlog als decor. Met zijn krachtige, dynamische tekeningen laat Lax ons op de eerste rij meegenieten van de sportieve exploten. Zijn bewondering voor de wielrenners komt mooi tot uiting in het soms prachtige proza waarmee hij zijn verhaal vertelt.

Toch vergaloppeert de Fransman zich af en toe en wil hij soms op een paar bladzijden te veel uitleggen, waardoor het aangename vertelritme stokt. Vooral het einde haspelt hij veel te snel af. Wat meer bladzijden zou zeker geen kwaad gekund hebben. En nu we toch aan het zaniken zijn: van de lettering van de titel op de cover zijn we ook niet echt wild enthousiast.

Al haalt De Eekhoorn van Vel' d'Hiv het niveau niet van De Teenloze Adelaar, toch hebben we er meer van genoten dan van het wat mindere Vinkenbrood. En Lax bewijst dat hij nog steeds tot het kransje boeiende stripauteurs behoort.