Prudence Endicott woont de begrafenis bij van haar moeder. Ze kwam helemaal van Indië. Op het kerkhof krijgt ze een sleutel overhandigd en krijgt ze succes toegewenst. Wat later meldt ze zich aan als gouvernante voor de Folseys die in Londen wonen. Hun snotaap Kevin is een lastpak, maar Prudence weet hem meteen voor zich te winnen. De butler kijkt hier van op. Haar eerste vraag bij de rondleiding in het huis was of ze 's avonds wel eens weg mag. Dat mag, en dat doet ze ook. Ze gebruikt haar sleutel om de deur van een klein huisje te openen. Vanaf dan leidt ze een dubbelleven. Overdag blijft ze aan als gouvernante, 's avonds zet ze zich in voor de armen en onderdrukten als bemiddelaarster voor de hele stad. Het lef en de branie heeft ze van haar moeder mee. Maar daarmee jaagt ze ook mensen... en wezens tegen haar in het harnas. Als bemiddelaarster tracht ze de Vergetenen, een kleine gemeenschap die onder de stad woont, te sussen want zij bereiden een opstand, een oorlog voor.

Jean-Christophe Derrien heeft vooral bijdragen aan tekenfilmseries als Blake en Mortimer, Robbedoes en Bob Morane op zijn actief. De dosering van uitleg- en actiemomenten zit hier echt wel goed. Het basisidee wordt progressief uitgewerkt. Dat moet wel leiden naar een climax van jewelste. En ja hoor...

Als je 't ons vraagt — en indien niet dan zeggen we het toch — dan vonden we het laatste deel van De Legende van het Wisselkind een tegenvaller. Na alle opbouwende voorbereidingen koos Pierre Dubois voor een explosie van actie om de reeks te beëindigen. Veel moest er niet meer uitgelegd worden en in een wip was het album uitgelezen. Een anticlimax. Xavier Fourquemin moest extra gas geven, maar dat vormde voor hem geen probleem. Hij wist zich moeiteloos uit de slag te trekken. Toegegeven, gebruikmakend van de talloze trucjes die hij zich ondertussen heeft eigen gemaakt. Vooral het driekwartprofiel waarbij de personages hun oren lijken te spitsen is een vaak voorkomende pose. Die trucjes zitten ook al in Miss Endicott dat hij maakte vóór De Legende van het Wisselkind en na de krasserig getekende reeksen Alban en Outlaw, die beide geen verkoopsuccessen werden. Sinds Miss Endicott heeft hij zijn stijl gevonden, commerciëler, gladder, zuiverder, beweeglijker, warmer, guitiger, een beetje meer Disney ook. We gunnen het hem van harte. Zijn volgende project, het tweeluik Le Train des Oprhelins, zal ook door Ballon Media als een integrale editie uitgegeven worden, vertelde iemand ons.