De eerste keer dat we met het stripwerk van Pieter Hogenbirk kennismaakten, gebeurde door zijn deelname aan de Stripstrijd, een wedstrijd van de Nederlandse krant Het Parool die de winnaar van een plaatstje verzekerde in de krant. Michiel van de Pol versloeg de competitie met zijn Cartoondiarree, de beestenboel van Swamp Thing werd tweede. Strip2000 gaf zopas een vijfde bundeling met Swamp Thing-strookjesstrips uit. Onze favoriet was echter Rembrandt, die de derde plaats haalde.

Grafisch gezien overklaste Rembrandt de tegenstanders met een lekker penseellijntje en een originele inkleuring met witte uitsparingen op geometrische, bruine tinten. Daar stak vindingrijkheid, een gevoel voor compositie, stijl en kleur in. Ook de grapjes over de tegen de armoede aanleunende kunstschilder Rembrandt en zijn entourage waren aanstekelijk. Strip2000 geeft nu een eerste bundeling uit van de eerste stroken met Herman Roozen (een vaste grappenleverancier van onder meer Dirkjan) als scenarist. Bij de eerste herlezing hebben ze hun fraîcheur goed weten te behouden. Pas bij een tweede herlezing (bijvoorbeeld om geschikte strookjes te selecteren om hierboven te kunnen tonen) wordt de spoeling dunner. Dan begint het een variatie te worden op weerkerende thema's zoals het gescharrel met Hendrickje en het onbegrip van verzamelaar Goudstikker. We hebben bovendien een bloedhekel aan pertinente anachronismen. Dat levert zelden goeie grappen op. Tegenwicht is er gelukkig genoeg met een bijzonder geslaagde reeks grappen over Rembrandts ouders die na de brand van hun molen bij hun zoon komen inwonen. De molenaar hecht meer belang aan zijn molensteen dan aan zijn vrouw. Complicaties!

Vooraan het album staan enkele mooi geïllustreerde achtergrondpagina's die de totstandkoming van Rembrandt uitleggen. Jammer dat Hogenbirk omwille van commerciële redenen moest overgaan tot een traditionelere inkleuring voor De Ruyter. In dit eerste album van Rembrandt toont hij hoe wij het veel liever zien.