Een dode piraat, een verborgen schat en een hele hoop vervaarlijk kijkende personages. Mix deze elementen en in de meeste gevallen levert dit een voorspelbare strip op boordevol clichés. Maar dit is buiten Tristan Roulot gerekend. In het eerste deel van Het Testament van Kapitein Crown vertelt de Fransman een boeiend avonturenverhaal met heel wat verrassende wendingen.

Kapitein Crown heeft tijdens zijn piratenloopbaan een enorme schat buitgemaakt die hij ergens goed heeft verborgen. Wanneer hij vermoord wordt, blijkt uit zijn testament dat de schat naar zijn vijf kinderen gaat. Bastaardkinderen die Crowns rechterhand Red met wat moeite weet bijeen te krijgen. Onder leiding van Red gaat het bont allegaartje, dat op een bepaald kenmerk na, niets met elkaar gemeen heeft en niets van elkaar moet weten, op zoek naar de schat. Maar wie heeft kapitein Crown eigenlijk vermoord?

Vijf Bastaardkinderen is het eerste deel van een tweeluik, waarvan we de ontknoping binnen enkele maanden mogen verwachten. En daar kijken we vol verwachting naar uit. Want dit eerste deel is een echte voltreffer: een boeiende setting, interessante personages en een beklijvend verhaal met net genoeg humor om het geheel niet te hoogdravend te maken. Neem daarbij het verzorgde tekenwerk van Patrick Hénaff, die weet hoe hij een grimmige misdadigerssmoel moet tekenen — essentieel in een piratenstrip — en we kunnen niets anders dan stellen dat deze strip tot het beste behoort wat tijdens de eerste twee maanden van 2013 is verschenen. En een van de beste piratenstrips van de laatste jaren tout court.