Nadat Iouri Jigounov en Yves Sente de reeks XIII in het vorige album, een nieuwe start na de periode van William Vance en Jean Van Hamme, opnieuw in gang schoten, was het uitkijken naar hoe het duo zich verder kon manifesteren. In Het Lokaas wordt luitenant Jones erin geluisd zodat ze de in Frankrijk bij markies Armand de Préseau en Betty Barnowsky teruggetrokken XIII uit zijn kot te lokken. Jones valt na een spectaculaire helikopteraanval met een senator en enkele anderen in handen van de Taliban. Het gezelschap wordt gevangen gehouden in een grot in Banitsjistan, een autonoom gebied tussen Afghanistan en Pakistan. De ontvoerders eisen losgeld en voeren de dringende vraag op met een op film vastgelegde onthoofding. Terwijl Jones het hoofd koel probeert te houden en aanstuurt op een ontsnapping, en Betty het dagboek van Zeke Hattaway ophaalt en een onderzoek voert naar de Mayflower, spreekt XIII af met generaal Carrington. Hij moet naar Banitsjistan.

Vergis je niet, dit album is niet het verhaal van XIII die zich zowel Steve Rowland als Jason MacLane laat noemen, Het Lokaas is helemaal het verhaal van Jones en Betty geworden. Onvervaard, met intellect en brio, drijven ze het verhaal vooruit. Ze kapen de hoofdrol van XIII weg voor wie een minder beduidende rol is weggelegd. Als dit de nieuwe richting is die Sente wil opgaan, ons niet gelaten. Misschien ziet hij in dat de rol van XIII eigenlijk al was uitgedoofd.

De tekeningen van Jigounov ogen indrukwekkend. Met evenveel bravoure als diens voorganger Vance beheerst hij een zin voor detail en leesbaarheid. Ook in de actiescènes scoort hij optimaal. Het personage Jones zit 'm wonderbaarlijk goed in de vingers (maar hoe krijgt hij haar kapsel zonder platdrukken uit zo'n vlieghelm?). Voor XIII is het af en toe wennen: zijn hoofd uitsluitend in voor- en zijaanzicht tekenen volstaat blijkbaar niet om het (beperkte) voorbeeld van Vance te volgen.