Dit is pas het eerste album van Florent Bossard als tekenaar. Tevoren kleurde hij albums in van de reeksen Bouncer en De Verschrikkelijke Paus en die waren lang niet kwaad. Sébastien Viozat heeft al enkele horrorstrips op zijn naam staan, geen enkel ervan is vertaald. We kunnen hen dus enigszins nog beschouwen als groentjes. Tegenwoordig maken we net via conceptreeksen het meest kennis met zulke onbekende talenten. Helaas komt hun werk vaak over als dat van goedkoop ingehuurde krachten eenmaal de concepreeks of collectie is gestart. Grotere en bekende namen zijn dan de lokkertjes om je aan die reeks te kluisteren. Zoniet bij De Maanbeer... en eigenlijk bij heel wat andere cyclussen binnen de collectie 1800.

De Maanbeer is een sterke opener van een tweeluik dat nog het best valt te omschrijven als een huis clos in open lucht. Het speelt zich integraal af in en rond Fort Sutter in de Sierra Nevada in het jaar 1869. De soldaten in het fort, samen een zootje ongeregeld; houden zich bij gebrek aan opgelegde missies onledig met drinken, gokken en betwistingen met vuurwapens. Dat verandert drastisch wanneer een overlevende van een aanval van opstandige indianen in de buurt van het fort wordt gevonden. Hij overleefde een ware slachting. Een vreemd verhaal, vinden de overige soldaten. Wat is er werkelijk aan de hand? Het gevaar bestaat uit meer dan enkel op bloed beluste indianen. Er waart een monster rond...

Net zoals in de eerste Jaws- of Alien-films krijg je het monster niet meteen te zen. Dat zou al veel van de opgebouwde spanning wegnemen. Viozat stelt dat moment zelfs uit naar het volgende deel. Nog even geduld dus. Het beste moet nog komen.