We willen de lezer eventjes waarschuwen. Ondergetekende las zijn laatste Suske en Wiske heel wat jaren geleden. Ergens tussen De Gekke Gokker en De Nare Varaan zijn we ermee opgehouden. Willy Vandersteen had de fakkel overgedragen aan Paul Geerts en als vijftienjarige besloten we dat het tijd was om andere strips te lezen en te verzamelen.

En nu ligt hier Het Lederen Monster voor ons. Luc Morjeau en Peter Van Gucht zijn duidelijk niet aan hun proefstuk toe. Als we goed kunnen tellen is dit hun negenenveertigste album van Sus en Wis en het is duidelijk dat ze goed op elkaar 'ingespeeld' zijn.

In afwezigheid van Anne-Marie Van Zwollem leidt tante Sidonia een centrum voor psychotherapie en zullen ze een topvoetballer — die bang is van de bal — proberen te genezen en tegelijkertijd het geheim van zijn muziekdoos oplossen. Daarnaast proberen de roddeljournalist Jaap Klinker en de voetbalmakelaar Ben De Leyder munt te slaan uit zijn genezingsproces en komt er ook nog een gokchinees (Ping-Ping-Foo-Chi) aan te pas.

Het is duidelijk dat we hier voor een groot stuk meedrijven op de huidige voetbalgekte. Het hele album staat in het teken van het voetbal. Soms flauw of overdreven (hoewel hooligans ineens razend actueel werden), maar ook met heel wat leuke vondsten zoals de WAGs, Lambik als scheidsrechter, Wiske in de rode kaart, enzovoort.

Het is ook een blij weerzien geworden met de gekende personages, waaronder onze all-time favourite Van Zwollem. Ook de gekende woordgrapjes (catenaccio, chi doh nija, de boenende boenster,...) en de geruststellende karaktertrekken zijn aanwezig. En ook nu is er tijd om bij te leren, door het gebruik van het holodeck leert Cedric zijn angsten overwinnen en weten we heel wat meer over de voorlopers van onze balsporten, Tlachtli en Tsu-Hu.

Enfin, we hebben het album met plezier gelezen en goed bevonden. Ondertussen hebben we tot wanhoop van onze wederhelft enkele tientallen oude Sus en Wissen op de nachttafel gelegd ter herlezing. Zo kunnen we straks oordelen of vroeger alles beter was. Of toch niet? Mogen we tot slot Het Hondenparadijs aanbevelen voor Wafius aka Wafke?