Pokereiland en Kapitein Kreiss zijn de gelijktijdig verschenen eerste delen van twee gloednieuwe reeksen bij Arboris. De aanblik van de zeer drukke en afgrijselijk ingekleurde pagina's van Pokereiland maakte ons kotsmisselijk. Kapitein Kreiss start wat ons betreft dus al met een ruime voorsprong op die andere reeks.

De Nederlandse tekenaar John Heijink komt out of the blue. Hij heeft wat losse verhaaltjes en een strip in eigen beheer achter de rug. Kapitein Kreiss is zijn eerste serieuze project. Het is al meteen een knappe, met details overladen sciencefictionwereld die hij neerzet met een aantal goeie technologische vondsten. Ook het verhaal leest vlot weg. Kapitein Higgman is een aan junkfood verslaafde vrachtvervoerder die met puur gemak een imposante Sigvath bestuurt. Op zijn jongste tocht moet hij de aanwezigheid dulden van de jonge luitenant Brandon die zijn vorige copiloot komt vervangen. Ze is niet van een kleintje vervaard en bemoeit zich snel met de gezondheid van haar nieuwe overste. Maar er is something rotten in de maatschappij. Echte vrijheid is een begrip, smakelijke voeding een utopie en als er groen of blauw bloed vloeit, zijn dat geen echte mensen.

De invloed of zelfs de onderwerpen van Blade Runner zijn nooit ver weg. Heijink voegt er een extra dikke saus maatschappijkritiek aan toe die op ons soms het effect had als de vettigheden die Higgman binnenschrokt. De geponeerde meningen zijn er te veel, zijn daardoor te opdringerig en eigenlijk te links! We beschouwen het als een schoonheidsfout.

Grafisch zou dit album in de smaak moeten vallen van zij die naar nieuw werk van Fred Beltran (Megalex, De Technovaders) verlangen. Het is een en al opgetrokken uit pixels en 3D-effecten, maar wel met vaardigheid. Gevoel voor kleur heeft Heijink wel, in tegenstelling tot de auteur van Pokereiland.