D.N.A. CYCLUS II: HET DOELWIT 1
Rode Woestijn
Bruno Rocco • Glénat (Grafica)
48 p. (HC)
|
|
| Ja en nee |
|
Omdat Pierre Makyo het te druk had met andere projecten probeert Bruno Rocco het vanaf deze tweede cyclus van D.N.A., met als hoofdtitel Het Doelwit, solo. Ook Makyo's broer Toldac (die verhaaltjes hielp schrijven voor het hyperangstige volkje in De Drabbels) is niet meer te bespeuren. De vraag is natuurlijk of Rocco erin slaagt om de aankoop van dit vierde deel te verrechtvaardigen na de eerste trilogie? Het antwoord is ja en nee.
We vinden oud-bokser Alex Dopek Naga terug achter de bar van een desolaat cafeetje in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Zijn nieuwe vriendin Lisa helpt hem een handje. Enkele morsige truckers en twee flikken eten er die dag een hapje. En die dag hebben snoodaards ervoor gekozen het café te overvallen. Het komt tot een bloedige en explosieve opruiming. Ook Alex vangt twee kogels. Wij weten echter waarom hij dat zonder probleem overleeft. De chirurg van dienst niet. Hij stuurt een bloedstaaltje op naar het hoofdkantoor van het farmaceutische laboratorium BioLab. Zij willen tot elke prijs Alex in handen krijgen, maar hij heeft niet gewacht tot hij uit het ziekenhuis ontslagen werd. Met men in black op zijn hielen en een vriendin die vragen begint te stellen wordt het tijd dat hij zijn vuisten weer laat knallen... Hola, niet om op zijn vriendin te slaan, versta ons niet verkeerd. Hulp krijgt hij van de indiaan Eenzame Wolf.
Rocco kan een aardig potje realistisch tekenen. Hij brengt veel detail en een klassieke paginaopbouw met niettemin een wervelend gebruik van gevarieerde cameraposities. Verhaalstructuur en -elementen doen wel denken aan een willekeurige aflevering van een Amerikaanse actieserie met dat beetje meer. Eigenlijk zou Alex niet misstaan hebben in de cast van de tv-serie Heroes. Daar horen veel clichés bij, maar die moet je ook kunnen gebruiken. Dat ze ook nog eens goed worden gebruikt, spreekt in het voordeel van Rocco's aanpak. Nadelig is het herhalende effect van voor zichzelf sprekende intrige-elementen. Ja, we weten echt wel dat Alex een grote immuniteit heeft. Ja, zijn tegenstanders moeten hem echt wel tot elke prijs vangen. En ja, de titel Het Doelwit en de close-up in het vizier van een geweer op de cover ontlokt ons de opmerking "Zo kan-ie wel weer". Nu ja, aan duidelijkheid laat het niet te wensen over. |
|
| > DAVID STEENHUYSE — september 2007 |
