Schoonheid. Schoonheid is alles wat telt voor Leon Van Bel. De machinist-onderhoudsmonteur koestert zijn razendsnelle stoomlocomotief tot in het absurde. Maar het einde van een tijdperk nadert. Om onverklaarbare redenen stijgt het water in het hele land en steeds meer spoorlijnen raken overstroomd. De autoriteiten zetten alles op alles en investeren massaal in een onzekere nieuwe technologie, de kabelbaan. Al snel worden zowel personen als goederen door de lucht vervoerd. De spoorwegen zijn dood, en worden opgedoekt. Metaaldieven stelen als raven de laatste treinonderdelen. Leon Van Bel kan het niet langer aanzien en vlucht met zijn stoomlocomotief 12.004 richting nergens.

Het nieuwe album van Castermans paradepaardje François Schuiten werd gelanceerd met een nooit geziene persdag. Een uitgebreid verslag met exclusief interview lees je hier. Zelden was die persontmoeting ook zo nodig. Het verhaal van Schoonheid is immers dunnetjes. Er is Leon, er is een knappe danseres en er is een schroothandelaar — een mooie cameo van filmregisseur Jaco Van Dormael. Samen proberen ze hun eigen erfgoed te bewaren, parallel naast de opkomende technologie. En zoals verwacht — of had je het toch anders gedacht? — slagen ze in hun opdracht. Maar toch is Schoonheid de beste Schuiten in vele jaren. Eindelijk voel je nog eens dat Schuiten opgaat in zijn onderwerp. De impressionante stoomlocomotief steelt de show. Krachtig en erotisch. Dit is duidelijk pure liefde.

Toen medio april 2012 de 12.004 onder fel flitslicht werd binnengereden, begrepen we Schuiten. Zelden hebben we een mooier en grootser stukske staal gezien. Maar het was pas toen de glunderende Brusselaar zelf naast de twee meter hoge aandrijfwielen poseerde, dat het plaatje klopte. Mens en machine zijn er in perfecte symbiose. Zo bouwt Schuiten ook zijn tekeningen op. Zwaar aangezet kiest hij voor duizelingwekkende diagonalen, wisselende beeldcontrasten en standpunten. Maar steeds is er diezelfde afstand, alsof alles gefilmd is met diezelfde 50 mm-lens. Dit is geen architecturaal kunstje. Dit is een perfecte weergave van een nietige koesterende mens tegenover een reusachtig stalen monster dat niet te vatten valt in kleine kaders. Hoe sterk de pagina's met de 12.004 ook zijn, hoe luchtig de pagina's met die onbenullige kabelbaan uitvallen. Het doet de strip in twee ongelijke delen uiteenvallen. Aarde en lucht. Een ijzeren verhaal en wat zweverig gedoe. Deze ongelijke strijd maakt van Schoonheid helaas niet het meest evenwichtige Schuiten-verhaal. Maar ach, we malen er eigenlijk niet om. We hebben eindelijk pure schoonheid ontdekt en gezien. Verrassend genoeg was het een oude stoomtrein.

Noot 1: De binnenflap van het album is gezegend met een fijn extraatje. Houd de postkaarttekening van het rangeerstation voor het oog van je webcam en de 12.004 komt voor je tot leven in een prachtige 3D-animatie. Doen!

Noot 2: Volgend jaar wordt de 12.004 het paradepaardje van een nieuw treinmuseum in Schaarbeek. Deze Train World werd volledig vormgegeven door François Schuiten zelf.