Onbevangen begonnen we met het lezen van dit album. Met enkel een notie van waar het verhaal over gaat — sneller vergeten dan de tijd die het lezen van de korte inhoud ons kostte — moest het erop of eronder worden. En 't was er dik op! We zijn laaiend enthousiast over Black Stone. Wat De Meesters van de Gerst is voor het bier, Flor de Luna voor sigaren, Hollywood voor de pioniersjaren van de film en Diamanten voor, euh, diamanten is Black Stone voor... goochelen! Glénat heeft er wel een handje van weg om dergelijke epossen af te bakenen en er typevoorbeelden van te maken.

We maken in Parijs in het jaar 1860 kennis met Jean-Jacques, Nelson en Jenny. Met bedrieglijke kaartspelletjes proberen ze de Parijzenaars geld te ontfutselen. Het loopt al snel mis. Nelson en Jenny besluiten dat ze met Jean-Jacques moeten breken. Ze gaan in Londen hun geluk beproeven want in Jean-Jacques' plannetje om met buiksprekerij zogezegd geesten van overledenen te doen spreken op betaling van familieleden zien ze geen heil. Een paar maanden later voeren ze een show op in een taverne die doorgaans is gevuld met dronkenlappen, hoeren en flessentrekkers. Wanneer het koppel uit het publiek een jongetje als vrijwilliger vragen om in een kist te kruipen, mislukt de goocheltruc. De jongen blijkt namelijk verdwenen. Enkel een zwarte steen ligt in de plaats. Zijn moeder blijft radeloos achter. Het gaat van kwaad naar erger voor haar. Na een wanhoopsdaad ontmoet ze Jean-Jacques die inmiddels ook naar Londen is overgewaaid want door de opkomende en vervuilende industrie vallen er vele dooien van wie hun familie tegen betaling misschien nog iets willen horen. Hij belooft haar te helpen haar zoontje terug te vinden. En terwijl Jenny in de gevangenis zit, heeft Nelson nieuw fortuin gevonden dankzij een briljant optreden en een samenwerking met een Amerikaanse impressario. Aan zijn nek bengelt de zwarte steen.

Samengevat: de lijnen zijn uitgezet voor een straf epos waarin illusies, een nu nog piepklein zweempje fantasy en spanning in overschot de dienst uitmaken. Black Stone is pure magie. Mocht het een film zijn, dan waren er scènes die je kippenvel zouden bezorgen. Van de vele nieuwe reeksen die Eric Corbeyran de voorbije jaren lanceerde, is deze Black Stone die ene onmisbare reeks die je moet hebben! Laten we hopen dat hij het niet verkloot bij het vervolg.