Wie de geschiedenis erop naslaat zal vol interesse het treffen tussen de Romeinse veldheer Flavius Aetius en de beruchte Attila de Hun in het jaar 451 op de Catalaunische velden ontdekken. Flavius was een diplomatiek gijzelaar van de Hunnen die toen nog door koning Rugula werden geregeerd. Vergelijk dit gebruik met de Germaanse prins Arminius die in de stripreeks De Adelaars van Rome een diplomatiek gijzelaar was van de Romeinen. Aetius doorliep een opmerkelijke carrière waarin hij vele vijandige volkeren versloeg of bondgenootschappen mee smeede. Hij was in zijn tijd de belangrijkste persoon van het West-Romeinse rijk. In het slotdeel van De Zang der Elfen staat hij voor zijn grootste uitdaging, de Hunnen. Ze komen met tienduizenden. Om die te kunnen verslaan zag hij zich verplicht de hulp in te roepen van Germaanse stammen die hij vroeger nog had bevochten. Het was de enige kans om Attila en zijn horde te bevechten.

In de stripreeks sluit Aetius ook een verbond met het kleine volkje, fantasywezens zoals dwergen en elfen want ook voor hen staat er immens veel op het spel. Behalve deze inbreng blijven de historische feiten gestand. Wie dus niet houdt van fantasy, kan lering trekken uit de feiten zoals ze waren en zoals ze van belang geweest zijn voor het heden. Wie geschiedenis saai vindt, zal zich amuseren met vuurspuwende draken, driftige dwergen, blote elfjes (waarvan er eentje dolverliefd is op Aetius en een jaloerse andere Attila behaagt) en epische gevechten. Wie van geschiedenis en fantasy houdt, wint dubbel.

Het eerste deel van de trilogie De Zang der Elfen vonden we nog een overtuigende start, deel 3 kunnen we een overtuigend slot noemen.