"Ophoepelen, geteisem of jullie maken kennis met het plat van mijn zwaard..." Al vanaf de eerste pagina worden we weer lekker ondergedompeld in het welhaast klassiek geworden ridderjargon van onze rode superheld. Als hij in de volgende strook zijn tegenstander toesnauwt: "Normaal ben ik geen voorstander van geweld, maar jullie vragen erom", kunnen we — de body count van de vorige 242 albums indachtig — een grijnslach niet onderdrukken. Marc Legendre lijkt zich weer goed geamuseerd te hebben met het scenario en geniet duidelijk van het spelen met de archaïsche taal. Heel grappig vinden we de scène waarin Johan gedwongen wordt om een knappe deerne half te ontkleden omdat hij haar anders niet uit het snel stromende water kan redden.

We hebben daarnaast ook zo'n donkerbruin vermoeden dat de scenarist vorig jaar het Groot Middelnederlandsche Woordenboek over de Vlaemsche Floora ende Fauna van de Kust- en Andere Streeken onder zijn kerstboom gevonden heeft. Legendre overspoelt ons met historische wist-je-datjes over het kustleven, maar moet die dan ook noodgedwongen in een voetnoot nader verklaren zodat het vertelritme regelmatig stokt.

Eigenlijk sluit dit album aan bij het Biddelooverhaal De Piraten van Sluis, waardoor er enkele oude bekenden, zoals de piraten Jan Crabbe en Robart, nog eens hun opwachting mogen maken. Het laatste prentje doet trouwens vermoeden dat ook deze verhaallijn nog niet afgelopen is.

Persoonlijk zijn we voorstander van een RR-album zonder monsters of andere duivelse creaturen en we hoopten een beetje dat Legendre onze mening deelde. Maar ook hij smokkelt een paar kingsize zeeduizendpoten in het scenario zodat de Rode Ridder zijn kunstjes nog eens kan vertonen om indruk te maken op het jong poepeke aan zijn zijde.

En tekenaar Claus? Tja, Claus is Claus en je weet na 37 albums precies wat je op tekentechnisch vlak van hem kunt verwachten. Hij blijft erin slagen om een zekere basiskwaliteit te behouden, ook al ligt het verschijningsritme aan de hoge kant.

Toen we klein waren, sloegen we een groot strandlaken om en speelden we Johans ridderlijke avonturen tot in de kleinste details na. Die neiging kunnen we nu — mits een juiste dosis wilskracht — zonder al te veel problemen onderdrukken. En toch... toch hebben we ons weer goed geamuseerd met dit eersteklas pulp-deluxeverhaaltje! Te droes!