Na een ruzie trekt Klaus Voormann de stad in. Op de Reeperbahn, het prostitutiegebied van Hamburg, wordt hij een keldercafé ingezogen door de livemuziek die er wordt gespeeld. Het publiek omschrijft hij als "een groep nozems". Het optreden van de volgende band maakt 'm overenthousiast. Hij moet erover vertellen aan het meisje dat hij tevoren in de steek liet. De avond erop gaan de twee samen het optreden bijwonen van een groepje dat nog moet doorbreken: The Beatles. Astrid raakt meteen gefascinerd door de coole bassist met z'n zonnebril op. Met die jongen komt het tot een relatie. Hij verlaat zelfs The Beatles om zich weer toe te leggen op kunstschilderen. Dit is het verhaal van Astrid Kirchher en Stuart Sutcliffe, de eerste van een reeks personen aan wie men door de jaren de titel "de vijfde Beatle" toekende.

Over hen en meerbepaald de beginperiode van The Beatles ging de leuke film Backbeat. Arne Bellstorf bedient zich van een makkelijk en ook wel eentonig stijltje waarvoor een beperkte waaier aan expressies en houdingen gehanteerd wordt. Je moet echt de moeite nemen om elk van The Beatles te herkennen en doorlopend valt het niet altijd mee om de personages van elkaar te onderscheiden. Hij lijkt bovendien niet toe te komen aan het schrapen van het eerste laagje oppervlakkigheid... tenminste voor lezers die niet opletten. De sterkste emotionele scènes zitten namelijk in onopvallende close-ups, het vastnemen van elkaars hand, een steelse blik (liefst van een beetje opzij),... Bij andere scènes hadden we het gevoel dat er meer in zat. Hoe groot was bijvoorbeeld Klaus Voormanns ontgoocheling bij het misverstand waarbij hij dacht dat hij als nieuwe gitarist werd gevraagd voor de groep?

Baby's in Black is geen biografie geworden zoals er al zovele zijn. Het is een momentopname — maar wel een belangrijk! — van zowel Astrids als Stuarts leven. In zijn geval tot het bittere einde. Zonder in euforie en bewondering te vervallen, is de benadering van Arne behoorlijk neutraal, maar ook eerlijk en kalm. In een naschrift (na een overbodig katern waarin alle Engslie dialogen in vertaling te lezen zijn) worden in de gauwte nog enkele levenslopen meegegeven. Over bijvoorbeeld de verdere fotografiecarrière van Astrid, aan wie we trouwens het befaamde Beatleskapsel te danken hebben (Stuart introduceerde het door haar toedoen), of over de muzikale carrière van Klaus Voormann die later nog aan de solocarrières van John Lennon, George Harrison en Ringo Starr meewerkte. Hij tekende ook de platenhoes van het Beatlesalbum Revolver.