Ik wou dat de negationisten gelijk zouden hebben, want dan zou mijn familie nog leven." Aan het woord is Simon Gronowski. Hij was amper elf toen hij samen met 1.612 andere Joden in donkere beestenwagons werd geduwd en vanuit Mechelen naar Auschwitz werd gedeporteerd. Tijdens die dodentocht, in Boortmeerbeek, werd het konvooi aangevallen door drie enigszins naïeve Brusselse studenten. Wonder boven wonder was hun actie een succes.

Dit haast vergeten oorlogsverhaal was de directe inspiratie voor de scenarist Thierry — Kid — Toussaint om zich vast te bijten in de Tweede Wereldoorlog. We hebben het altijd moeilijk met Endlösungstrips. Je weet dat dat het onbevattelijk wreed wordt. Je kent de uitkomst. Je wordt er stil van. Toch voel je een soort morele plicht om ze te lezen. Ook nu weer. Toch is Het Konvooi anders. In tegenstelling tot pakweg Pascal Croci's Auschwitz focust de vaste scenarist van Chris Evenhuis (Snooze en het hopelijk eveneens te vertalen Notorious Circus) zich hier op de kleine anekdotes. Zo verbeeldt hij de tijdsgeest door de ogen van de Joodse Olya, de meegezogen Duitse tiener Wilhelm en de Belgische vrijgevochten student Theo. Deze strip is een open verhaal van leven en liefde in tijden van oogkleppen en naargeestigheid. Het konvooi naar de dood is de dramatische climax van het verhaal, niet het verhaal zelf. Bovendien meandert Toussaint hier zelf rond het hoofdonderwerp. Het Konvooi bulkt van de flashbacks. Deze geven het album opvallend veel zuurstof.

Om dit knap in elkaar gestoken heldenepos te verstrippen, koos de Belg voor de Spanjaard José Maria Beroy die hij acht jaar geleden ontmoette op een beurs. In een opvallende heldere stijl, die wat weg heeft van Eric Arnoux' Sofaletta en de reeks Er Was Eens van Sylvain Vallée, is hij de ideale tekenaar om het grootse verhaal te verbeelden.

Eind augustus verschijnt het slotdeel van dit tweeluik. Geen dag te vroeg.