HET LAATSTE JUNGLEBOEK 2
De Belofte
Henri Reculé/Johan De Moor + Stephen Desberg • Le Lombard (Polyptiek)
48 p. (SC)
|
|
| Bij de beesten af |
|
Aan de rand van een bos wat ooit een woud was, mijmert de oude Mowgli over wat geweest is. Zijn dansjes met Balou, zijn diepgaande gespreken met de slang Ka, zijn gevechten met de manke tijger Shere Kahn, zijn verscheurdheid doordat hij noch als dier noch als mens voor vol wordt aanzien,... Zijn ganse leven vertrouwt het verstoten wolvenkind toe aan de kleine Vijay. Die fragiele gesprekken behoren tot het beste wat topscenarist Desberg de jongste jaren schreef. Niets maar ook niets doet je op die momenten denken aan een bananenrokje van een heupwiegende dikke bruine beer of aan een waggelende slurf-staartolifantenparade. Hoewel er in dit tweede deel buiten de hoofdfiguren nauwelijks nog raakpunten zijn met de gekende tekenfilm, blijft de erfenis van nonkel Disney toch loodzwaar op deze strip wegen.
Blacksad-tekenaar Juanjo Guarnido zei het al: "In mijn stoutste dromen kan ik geen katachtige maken die beter is dan Shere Khan uit Jungle Book. Die was in één woord fan-tas-tisch"* En toch waagden Vlaanderens beste dierentekenaar Johan De Moor en de Chileense Belg Henri-Joseph Reculé het erop. Het resultaat was een charmant maar veeleisend eerste deel waar het karikaturale inktwerk van De Moor al te vaak verstopt was onder Reculés strak geschetste dierenhuiden. Hierdoor verloren vooral de katachtigen aan uitstraling. Voor dit tweede deel kozen de auteurs ondanks dit nadeel toch voor een meer realistischere benadering. Niet dat je nu moet vrezen voor een pratende reanimatie van Moloch, de tijger van Corentin, maar de zwaardere invloed van Reculé leidt toch tot een natuurlijker evenwicht tussen mens, flora en fauna. Maar tot die tijger- en pantersmoelen ons helemaal overtuigd hebben, blijven wij meer verleid door de schitterende mensenmimiek én de op zijn Emmanuel Lepages ingekleurde jungle die de werkelijke hoofdrol speelt. Als een kloppend hart worden vele scènes er netjes uitgelicht op de achtergrond terwijl de voorgrond duister en ondoordringbaar is. Dit oerwoud, gecombineerd met een ronduit boeiend scenario, maken van dit Laatste Jungleboek een strip zijn naam waardig. Nu nog de beestjes.
* Citaat uit een interview met Guarnido, Geert De Weyer, Stripjaar 2004, uitgeverij Sherpa |
|
| > WOUTER PORTEMAN — juni 2006 |
