In 2009 besloot uitgeverij Daedalus het toen door Talent onafgewerkte De Zang van de Vampiers op te pikken. Het bleek een succes, de serie herwon zijn vedettenstatus. Drie jaar later, terwijl Richard Guérineau en Eric Corbeyran in het Frans al aan deel 2 van de derde cyclus zitten, zijn wij toe aan het laatste deel van het tweede seizoen. Daarin wordt de ene na de andere (neven)intrige ontrafeld en regent het onthullingen, niet in het minst omtrent Debrah Faith. In het begin van het album is ze de gevangene van Sandor G. Weltman... Ja, toch? Nou, niet helemaal. de ouderling heeft een lang verhaal aan haar te vertellen vol verrassingen, ophelderingen, zelfverheerlijking, zelfhaat ook. En dat leidt naar een bijzondere climax die het aanschijn van de reeks verandert. Ondertussen strijdt Kevin Nivek met andere demonen. Het tweede seizoen begon wat langdradig te worden, maar met Vallen is er een flinke adrenaline-injectie gegeven. Ook de tekeningen van Guérineau, met een vette penseellijn, zijn om van te smullen.

Daedalus komt tegelijk met de nieuwste spin-off op de markt terwijl we ons al mogen verwachten aan een heruitgave en verdere vertaling van die andere, door Michel Suro getekende prequel-spin-off De Clan van de Draak met gloednieuwe covers. Hopelijk komen daar in de toekomst ook nog Meesters van het Spel (drie van de zes albums vertaald) en de helemaal nog niet vertaalde sf-trilogie Les Hydres d'Ares bij. Maar nu eerst de nieuwste loot aan de vampiersboom, De Eeuw der Schimmen, eveneens getekend door Suro.

Het verhaal speelt zich af in 1751. In de Braziliaanse jungle wordt een steen ontdekt met mysterieuze krachten. Het is het begin van de strijd tussen twee partijen. Aan de ene kant de wetenschap, geleid door niemand minder dan Sandor G. Weltman, de onsterfelijke alchemist. Aan de andere kant de religie, geleid door kardinaal D'Orcieres waarvoor de al even onsterfelijke avonturiers Cylinia en Abeau de Roquebrune werken. En dan is er nog een derde partij: een groep indianen, geleid door een geheimzinnige grijsaard die meer van doen heeft met de zaak dan iedereen had kunnen vermoeden. De race naar de steen begint en in deze race is alles, maar dan ook alles toegestaan.

De Eeuw der Schimmen is vooreest een ouderwets avonturenverhaal van het soort dat je tegenwoordig niet veel meer ziet. Twee partijen die op zoek zijn naar een object met mysterieuze krachten... Iemand toevallig een zweep bij? Erg origineel kan het dus niet genoemd worden, maar topscenarist Eric Corbeyran houdt het verhaal fris genoeg en spannend. En de teksten zijn sterk genoeg om je al vanaf het begin mee te slepen. Net omdat hij er zijn hand niet voor omdraait om de nodige clichés te gebruiken, is De Eeuw der Schimmen zo charmant en verschrikkelijk leuk om te lezen. Hoewel het gelezen kan worden als een afzonderlijk verhaal is het wel aan te raden eerst de hoofdreeks te lezen daar het verhaal beter te volgen is als je alle achtergrondinformatie hebt.

De tekeningen van Michel Suro zijn onberispelijk. Zijn personages zijn allemaal prima van elkaar te onderscheiden en met een klein aanpassinkje hier en daar kan hij honderdeneen gezichtsuitdrukkingen laten zien die ook nog allemaal geloofwaardig overkomen. Ook de vele actiescènes zijn dynamisch en beweeglijk in beeld gebracht. Toch is het niet helemaal gespeend van schoonheidsfoutjes: vaak zijn er objecten in overzichtsplaten niet zichtbaar die dat in close-up wel zijn: een medaillon, een hartje op de kleding van een schermer, het motief op de broek van een zeeman. Een euvel, en het doet niets af aan de kwaliteit van de tekeningen. Ook de inkleuring van Luca Malisan is erg geslaagd met veelal zachte tinten waardoor de vele details in de platen nog beter naar voor komen.