NATTE MAAN 1
Ross Campbell • Xtra (Graphic Novel)
176 p. (SC)
|
|
| Schijn bedriegt |
|
We maken kennis met Cleo Lovedrop wanneer ze haar intrek neemt in een studentenhuis, enkele dagen voor ze haar universitaire studie Engels en Literatuur aanvat in het stadje Wet Moon (vandaar de reekstitel, juist). Cleo is een klein, mollig gothicmeisje dat nog erg onzekere pasjes zet in deze nieuwe wereld van hogere studies en onbekende kamergenoten. Auteur Ross Campbell introduceert meteen ook haar vrienden, die allen in het gothic-, punk- en veganistenmilieu thuis te brengen zijn. Geloof ons als we zeggen dat een term als bont gezelschap nog zacht uitgedrukt is. Piercings op alle zichtbare plaatsen, kapsels die het werk lijken van een behoorlijk bijziende barbier en zwarte kledij — of het opvallende gebrek daaraan — vormen in deze kliek de norm.
Maar dat is uiteraard maar camouflage. Onder die lagen van uiterlijk vertoon bevinden zich zieltjes die net als u en wij op zoek zijn naar vriendschap en genegenheid, zekerheid en houvast. Campbell neemt ongeveer alle 160 bladzijden uit dit eerste deel de tijd om de verschillende figuren voor te stellen en hun onderlinge relaties te schetsen. We zijn getuige van het dagdagelijkse gekibbel tussen Cleo en haar vriendinnen Trilby en Mara, terwijl de gematigde Audrey telkens tracht te bemiddelen. Hoewel de jongedames steevast op elkanders gepiercete lip zitten, kunnen ze niet echt zonder elkaar. Vooral de neurotische Cleo zelf heeft er enorme behoefte aan om omringd te zijn door haar maatjes, hoewel ze hen met die aanhankelijkheid net een beetje op de heupen werkt. En wanneer er jongens in het spel komen, dreigen de onderlinge banden erg snel te knappen.
Campbells stijl doet sterk denken aan die van zijn landgenoot Adrian Tomine, mede door zijn heldere tekeningen, het gezapige ritme waaraan het verhaal voortkabbelt en de nadruk op de mank lopende verstandhoudingen tussen de verschillende personages. Het grafische werk van Campbell is erg aanlokkelijk, al slaagt hij er maar niet in om handen te tekenen die niet een beetje knullig overkomen. Hij hanteert een fraaie beeldtaal met hier en daar een soms wat ongewone kadrering, die de emoties van zijn personages nog extra in de verf zetten. Knap is dat Campbell zijn doodgewone heldinnen een herkenbaar karakter meegeeft, zodat je als lezer vrijwel onmiddellijk een onderscheid kan maken in het vijftiental personages. Geweldig sympathiek kan je geen van hen noemen, maar hun houdingen en gevoelens zijn zo uit het leven gegrepen dat je nog wel even met hen wil optrekken.
Zoemt dit eerste deel dan toch vooral in op de vriendschapsband tussen een aantal meisjes in een periode van een viertal dagen tijd, toch smokkelt Campbell genoeg elementen in zijn verhaal die blijven boeien en naar het vervolg doen uitkijken. Wie verspreidt de boodschappen "Schijt aan Cleo"? Wat is Cleo's precieze relatie met Vincent, bij wiens aanblik ze het steevast op een lopen zet? Wie zijn het meisje en de oude man waarmee het album afsluit? En wordt het nog wat tussen Audrey en het videotheekmeisje? |
|
| > HANS OTTEN — juni 2006 |
