Hij maalt er niet om. De versnellingsbak van zijn motor is kapot en zijn Birmaans visum vervalt over twee dagen. Niets kan Jonathan verontrusten. Nu niet, toen niet, morgen niet. Na een zoveelste vingerwijzing van de lokale gezagsdragers keert hij terug naar zijn pension. Bijna aangekomen ziet hij een meisje op het balkon van zijn kamer staan. Het is Atsuko. De Japanse bewonderde het kamertje waar haar moeder samen met nichtje Hisa had gewoond tijdens de Japanse bezetting van Birma. Hisa had er zelfs nog een onderzoek gevoerd naar de acht verdwenen haren van de god Boeddha. Na wat koffieklets, nam Atsuko afscheid. En passant gaf ze haar adres aan de Zwitserse krullebol waar hij haar én haar vriend kon vinden. Jonathan knikt, lacht en gaat ongestoord verder met naar het leven van anderen te kijken. Onbewogen. Nu niet, toen niet, morgen niet. Of toch... enkele dagen later kreeg hij het dagboek van Hisa in zijn handen. Met daarin een enveloppe met een plukje haar erin! Zou het? Dit is reden genoeg voor Jonathan om helemaal naar Japan te reizen. Op naar Atsuko. Atsuko! Nu is er er niet, toen was ze er niet, morgen is ze er wel. Atsuko!

Na 35 jaar is Jonathan veranderd. Waar hij vroeger een held was, die volledig zen bleef tussen de vijandige wereld rond hem, ontdooit hij nu. Atsuko is zijn zon. Zij haalt de sfinx uit Jonathan, en dartelt niet als een kalf om hem heen. Ze kan zelfs niet mee op avontuur want morgen komt de... elektricien. Dan maar alleen op avontuur, voor zover er avontuur bestaat in een Jonathan-album. Waar in de jongste albums de politieke omstandigheden Jonathan in beweging brengen, is het nu zijn platonische liefde voor een knappe Japanse.

De verandering van het warme Aziatische vasteland naar het besneeuwde Japan, doet de reeks ook grafisch deugd. Cosey kan er eindelijk weer groots uitpakken met zijn schitterende paginaopbouw en zijn unieke minimalistische stijl. De Zwitser die de personificatie is van zijn held, doet al heel zijn leven hetzelfde kunstje, beheerst dit blindelings en excelleert er zelfs in. Maar toch hebben we al vele jaren het gevoel dat hij grafisch niet echt meer de bakens wil verzetten. Ook nu kiest hij krenterig zijn momenten,. Het zij dan maar zo, maar toch is deze ingesneeuwde episode een van de betere. Het wat on-Jonathan-scenario balanceert tussen actie en poëzie en geeft bovendien wat verse lucht aan deze al te lang ingeslapen patchoulireeks.

Hopelijk ontmoet Jonathan — of Cosey als je wil — in Japan zijn nieuwe Kate. Hij is het waard.