De uitroeiing van aids is in volle opgang. Eindelijk is er een geneesmiddel dat zo snel mogelijk ingespoten moet worden. Over de hele wereld worden mensen getest op de ziekte, gevaccineerd en indien besmet direct geholpen. Om dubbel werk uit te sluiten, krijgt iedere gevaccineerde een kleine tattoo. Al snel wordt het geïnkte logo van de liefdadigheidsorganisatie WW2A — World War to Aids — een heus statussymbool. De Brusselaar Fouad heeft zijn hart verpand aan de organisatie, en is nu als vrijwilliger actief in een Colombiaans gehucht. De knappe Zelia Andrade had net de test ondergaan, maar haar resultaten raakte men kwijt. Ze moest even hertest worden. Gelukkig blijkt ze bij de tweede test niet seropositief te zijn. Dolgelukkig begeleidt Foaud haar naar huis, maar bijna thuis wordt Zelia lijkbleek, en begint te hoesten. Even later zijgt ze neer. Uitgeput. Leeg. Wat hebben ze met haar gedaan? Waarom hebben ze haar aan andere machines aangesloten? Wat moeten ze met haar DNA?

Alter Ego is een bijzondere zevendelige conceptreeks. Eigenlijk bestaat de reeks maar uit twee verhalen. Een eerste deel en een slotdeel. Het unieke is dat er niet minder dan zes eerste delen zijn die elk een totaal ander verhaal vertellen. Bovendien maakt het echt niet uit met welk deel je van wal steekt. De andere vijf delen vullen je informatie alleen maar aan. Een snelle rekensom leert ons dat je deze reeks in 720 verschillende volgordes kan lezen. Tot zo ver het promopraatje over deze monsterthriller met zes tentakels. Maar nu we al drie albums ver zijn, durven we luidop zeggen dat dit pocherig concept echt wel werkt. Neen, dit is geen snoeverij zoals pakweg Quintett was, en dat is grotendeels op het conto te schrijven van het scenaristenduo Pierre-Paul Renders en Denis Lapière. Eindelijk kruipt Lapière nog eens in zijn huid van actieschrijver volgens de allerbeste Dupuis-traditie (zie ook Luka, Charly, Baard en Kale, Clara,...). Alle drie de Alter Ego-verhalen knallen en razen vooruit. Nergens wijden Renders en Lapière uit over de eigenlijke hoofdplot. De andere eerste delen geven immers kleur aan de details van het deel dat je leest. En zo winnen het verhaal en de personages, die occasioneel en ongeforceerd in elkaars strip voorkomen, bij elke lezing pakken geloofwaardigheid. We hebben er nu zelfs blind vertrouwen in dat Fouads overdreven rechtvaardigheidsgevoel in de andere delen wel — euh — gerechtvaardigd zal worden. Als toetje op deze mooie taart is er het goede tekenwerk van Mathieu Reynès (Lolo Bogata) en Richard Efa. Ook dit is vlot, instapklaar, en volledig pretentieloos.

Alter Ego is een bijzonder goed uitgewerkte en doordachte conceptreeks die leest als een klassieke avonturenstrip. Doodzonde als je dit laat liggen.