Yuma, de indiaan wiens hele familie werd vermoord door industriële kolonisten, vervolgt zijn weg door de Verloren Vallei. Zijn lotgenoot Kraa staat 'm bij. Kraa is een egocentrische, moordzuchtige arend. Ondertussen trekt ook Emily, de verpleegster die Yuma in deel 1 het leven redde, naar de vallei. Ze komt er een gewonde arbeider verzorgen. Maar de opdracht zal een stuk zwaarder blijken dan gedacht en diepe emotionele littekens achterlaten. Het brengt haar tegelijk dichter bij Yuma brengen, al beginnen de problemen dan pas echt.

Dit tweede deel kan niet op tegen zijn fantastische voorganger maar het blijft een artistieke prestatie van topniveau. De schoonheid van Benoît Sokals kleurenpalet is nauwelijks met woorden te omschrijven. Door zijn duistere palet en door veel gebruik te maken van licht en donker weet hij ontzettend veel gevoel te leggen in zijn landschappen. Van de duistere rivierlandschappen, waar de zon in weerschijnt, tot de grauwe flatgebouwen in de stromende regen met van die typisch donkere luchten. Alles geeft je dat kalme, maar tegelijkertijd ook deprimerende en onheilspellende gevoel dat Kraa inmiddels typeert.

Ook de teksten zijn van zeer hoog niveau. Kraa is bepaald geen reeks met meer tekst dan beeld. Sokal laat de platen voor zich spreken en er wordt alleen gesproken als daar echt noodzaak voor is. Maar als er gesproken wordt, dan is het ook echt de moeite waard. Ieder woord is zorgvuldig gekozen en iedere tekst laat iets meer zien van de psyche van de personages. Die teksten zijn vaak licht poëtisch met een dubbele laag. Meerdere malen lezen is dan ook aan te raden, niet in het minst omdat het ook gewoon heel fijn is om te lezen. Met name Kraas filosofische ontboezemingen zijn puur genot.

De personages zijn goed uitgewerkt, hoewel nog niet helemaal duidelijk is hoe iedereen in het verhaal past. Ook evolueren ze niet zo hard. Emily maakt eigenlijk als enige echt een ontwikkeling door. Nu is dat hier niet zo erg aangezien zij grotendeels de hoofdrol speelt in het album. Het verhaal zit goed in elkaar en dendert voort als een trein hoewel er weinig conflict in zit daar er van een confrontatie tussen Yuma en de kolonisten niet veel terecht komt. De zinderende cliffhanger aan het eind maakt een hoop goed en doet je zeker uitkijken naar het derde en laatste deel in de reeks.

Al met al is onze conclusie heel simpel: Kraa is een van de beste reeksen van het moment en we kunnen dit niet hard genoeg aanraden. Dat deel 3 maar snel verschijnt!