A long time ago in a galaxy far, far away... leefde een keizer. De man regeerde met ijzeren hand en o wee als je tegen de stroom in zwom. Nochtans waren er enkele planeten die in opstand kwamen, maar de rechterhand van de keizer is ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Hij luistert naar de naam Darth Vader en half werk is niet zijn ding. De Sith Lord gaat naar de ertsenplaneet Shu-Torun, waar alles nog peis en vree is. Het is een economisch florissant plekje waar de mijn de belangrijkste bron van inkomsten is. De koning van die planeet heeft drie kinderen die van hun vader elk een andere rol toegewezen krijgen, moest hij sterven. Zijn jongste kind, Trios, zal voor "iets anders" dienen. Natuurlijk klinkt dat niet al te positief en daar probeert de boosaardige Darth Vader op in te spelen. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat Trios de nieuwe koningin wordt, ten koste van haar vader. Ze komt via via inderdaad op die begeerde troon, maar dan begint de ellende pas. Ook voor Darth Vader zit de situatie niet snor. Hij kan rekenen op heel wat wantrouwen binnen zijn alliantie en zijn trouwe metgezellin dokter Aphra is zoek.

Dit tweeluik van Darth Vader bevat opnieuw de portie verraad en spanning die we ondertussen al wel een hele poos gewoon zijn van de Star Wars-wereld. De tekeningen zijn opnieuw van degelijke makelij waar we weinig op aan te merken hebben. Toch blijven we een beetje op onze honger zitten wat de decors betreft. In deel 2 zijn de landschappen en ruimteschepen al meer uitgewerkt, maar we verwachtten er toch iets meer van. Voor de rest is de vierde cyclus van Darth Vader toch weer een knap staaltje tekenwerk en kijken we uit naar de vijfde cyclus, Eindspel. Iets doet ons vermoeden dat die cyclus het dak er wel eens af kan blazen.