In Londongrad, de Russische wijk van London, vindt een chique modeshow plaats waar de volledige nouveau riche op afkomt. Het is hier dat twee nieuwe spelers, twee vrouwen, de arena betreden: Daria Pavlova is een Russisch model met een voorliefde voor rijke mannen, Hanna Lynch is een Amerikaanse galeriehoudster met een voorliefde voor ruige seks en poen. Geen van beide zijn wie ze lijken, hun paden zullen zich kruisen en hun treffen zal getekend zijn door lust en geweld. Ondertussen zet Jared zijn onderzoek in London voort. Bijgestaan door Janet is hij op zoek naar de moordenaar van zijn voormalige partner Duane. Hij komt al snel op het spoor van de steenrijke magnaat Illya Patarsky. Dezelfde Patarsky werd op bevel van Marlin Deckard aangereden. Hoe heeft hij zo rijk kunnen worden en wie trekt er werkelijk aan de touwtjes? En dan is er nog het gijzelingsdrama in Talinn dat een onverwachtse staartje krijgt. De spanningen lopen op in het Pentagon en ook bij de Russen worden er plannen gesmeed. Langzaam maken beide kampen zich op voor een nieuwe koude oorlog.

Empire USA was nooit de meest vrolijke reeks, maar met dit tweede seizoen wordt de reeks echt de absolute duisternis in getrokken. Niet in het minst omdat de verantwoordelijke voor de komische noot aan het begin van seizoen 2 het loodje legt. Het gevolg is een nieuwe cyclus waarin niemand zegt wat hij/zij werkelijk meent of voelt, iedereen elkaar bespeelt en totaal niet geïnteresseerd is in de gedachten of gevoelens van de ander. Zelfs good guy Jared deelt het bed met Janet, maar kan ondertussen niet ophouden over oude vlam Scarlett na te denken. Warmte en liefde is ver te zoeken in deze harde spionagethriller. Niet dat dit niet de moeite waard is. Integendeel: het verhaal is goed opgezet waardoor de verhaallijnen makkelijk van elkaar te onderscheiden zijn. Alle verhaallijnen raken enigszins afgesloten terwijl er ook cliffhangers klaarstaan voor het volgende album. En dan zijn er nog de dialogen: scenarist Stephen Desberg is bepaald geen groentje, maar hier levert hij toch wel meesterlijk werk. Ieder woord is specifiek uitgekozen voor het personage dat het zegt. Achter iedere zin lijkt een verborgen betekenis te zitten. Daarnaast lijkt het alsof de personages nauwelijks op elkaar reageren wat het gevoel van disconnectie alleen maar vergroot.

Tekenaar Alain Queireix gaat voor een hyperrealistische stijl in tegenstelling tot zijn voorganger Henri-Joseph Reculé wiens tekeningen toch enigszins iets karikaturaals hebben. Vreemd genoeg past dat de reeks beter dan Queireix' realisme, mogelijk omdat de reeks door de karakteristieke dialogen en de net over the top verhaallijn toch ergens iets surrealistisch heeft. Daarnaast is het vervelend dat Queireix' personages zo totaal verschillen van die van Reculé dat het soms moeilijk is vaste personages meteen te herkennen. Nog vervelender is dat een bepaald personage er op de ene plaat totaal anders uit kan zien dan op de andere plaat. Dit heeft een vervreemdend effect dat ons inziens niet beoogd wordt in deze reeks die kil maar niet afstandelijk is. De inkleuring is wel prima gedaan met veelal vlakke, donkere tinten.

Met dit tweede deel van het tweede seizoen doet Empire USA een gooi naar de donkerste van de Desberg-reeksen en ondanks de middelmatige tekeningen van Queireix mischien ook wel de beste. Met het goed opgebouwde verhaal en de fantastische dialogen bewijst Desberg wederom dat hij de ideale scenarist is voor de iets intelligentere thriller.