Een zieltogend wijnchâteau met potentie op schiereiland De Médoc bij Bordeaux, een overleden wijnboer, een erfenis en drie erfgenamen. Die ingrediënten gecombineerd met familiale spanningen en medespelers van divers pluimage die een graantje van de erfenis willen meepikken, vormen in onze ogen een prima basis voor een verhaal over wijn. We moeten dan natuurlijk gelijk terugdenken aan het overbekende familie-epos De Meesters van de Gerst van Francis Vallès en Jean Van Hamme, waarin bier centraal stond, maar dat feit is alleen maar een aanbeveling. In Frankrijk is dit eerste deel al even uit en gelukkig heeft uitgeverij Medusa de roep om de vertaling opgepikt.

In dit eerste deel van Châteaux Bordeaux zien we hoe Alexandra Baudricourt terugkomt uit Amerika naar haar geboorteland, voor de begrafenis van haar vader. Hij runde tot zijn dood het wijnchâteau, overigens niet heel succesvol. Wat daar de reden voor is, wordt niet meteen duidelijk. Wel duidelijk is dat de twee broers van Alexandra het château liever gisteren dan vandaag willen verkopen. Alexandra, die juist haar banden met Amerika heeft doorgesneden, ziet dat anders en wil het wijnlandgoed juist weer nieuw leven inblazen. Dan blijkt meteen dat niet iedereen daar van gecharmeerd is. Daarmee wordt meteen duidelijk welke kant dit verhaal op gaat. Maar dat is voor de vervolgdelen. In dit eerste deel worden de lijnen uitgezet.

Eric Corbeyran is verantwoordelijk voor het verhaal en de tekeningen zijn van Espé. Zij werkten al samen aan deel 5 van de conceptreeks Levenslijnen. Corbeyran is een veelschrijver en ook hier laat hij zien dat hij weet hoe je een goed scenario moet opzetten. Espé is een nieuweling, met talent, dat moet gezegd worden. Hij weet de sfeer van het platteland en de kleine Franse dorpjes perfect weer te geven. Over de personages hebben we twee meningen. Zijn vrouwen zien er zonder uitzondering begeerlijk uit maar de mannenkoppen doen ons soms fronsen. Die zijn vaak lomp en bonkig en vallen daardoor wat uit de toon bij de rest van de strip. Toegegeven, het went, maar we hopen dat hij daarin nog wat doorgroeit.

Al met al zien wij deze serie als een aanwinst voor onze wijnkelder, eeeh stripzolder. Een stripverhaal zoals wij dat graag zien. Santé!