ZIJ 1 De Scherf van Amenartas
Alberto Jiménez Alburquerque + Élie Chouraqui/Henry Rider Haggard • Daedalus (1800) 48 p. (HC)
|
|
Zij-die-moet-gelezen-worden |
|
Op zijn vijfentwintigste krijgt de intelligente, sportieve en goed in de smaak van de vrouwtjes vallende wees Leo Vincey als erfenis een potscherf uit de vierde eeuw voor Christus. De scherf is volgekribbeld met notities in verschillende talen. Leo's entourage (zijn voogd Holly Horace met een lelijke smoel en zijn dienaar Job) aanhoort het verhaal van de moord op een priester van Isis en de wraak die een Egyptische prinses wil volbrengen. In het spoor van zijn voorouders wil Leo nu meer te weten komen over de eeuwige jeugd, de eeuwige schoonheid en koningin Zij-die-moet-gehoorzaamd-worden, kortom Zij. Horace hecht geen geloof aan de nagelaten documenten en getuigenissen van Leo's ouders, maar hij vergezelt leo toch op de gevaarlijke tocht die hen leidt naar Afrika, waar wilde stammen nog de plak zwaaien.
Henri Rider Haggards She (uit 1886, gevolgd door meerdere feuilletons en romans in de Ayesha-reeks) is vele maken bewerkt. Een eerst filmversie dateert al van 1908 en zelfs Pom putte er inspiratie uit voor een verhaal van Piet Pienter en Bert Bibber. Dezelfde schrijver liet de wereld ook kennismaken met Allan Quatermain en King Solomon's Mines waarvan al een adaptatie is begonnen in de collectie 1800 van Daedalus. De inleiding van de She-stripbewerking vinden we wat te lang uitgevallen. Te veel tekst, te veel uitleg en wanneer we eindelijk conact hebben met de naar verluidt wrede koningin, is het boekje al toe.
Het interessante aan dit eerste hoofdstuk is het bekoorlijke humorgehalte. Tussen de ernstige tekstpassages is er voldoende ruimte voor een grap en een kwinkslag, hoofdzakelijk door toedoen van de onbesuisde jongeman Leo die zich de aandacht van Afrikaanse meisjes laat welgevallen. Voor de inkleuring van pakweg de eerste helft van het album keek Sandrine Cordurié goed naar Bernard Yslaires Samber. Tussen de overwegend grijze en bruine tinten vallen de rode kleuren in kleren en het haar van Leo danig op. Ook op Afrikaanse bodem, op exotischere locaties dan het druilerige Engeland, is het beperkte kleurenpalet volgehouden. Mooi. |
|
> DAVID STEENHUYSE — november 2011 |