In het jaar 9 na Christus leed Rome een van zijn vreselijkste nederlagen ooit: de republiek die onder Augustus (regeerde van 31 voor Christus tot 14 na Christus) uitgegroeid was tot een keizerrijk werd tot dan toe quasi onoverwinnelijk beschouwd. Tot die fatale veldslag werd gestreden in het Germaanse Teutoburgerwoud waar drie legioenen volledig en zonder genade uitgeroeid werden door woeste Germanen. Naar aanleiding van die traumatische gebeurtenis sprak de Romeinse auteur Lucanus zelfs van de furor Teutonicus, de onverdroten waanzinnige heldhaftigheid van de Germanen in het gevecht.

Germania is al wat de klok slaat in dit derde deel van Enrico Marini's De Adelaars van Rome. Het is een grauw en grimmig land waar woeste mensen leven, ver weg van de Romeinse beschaving. Dit uit zich al meteen in het kleurgebruik van Marini: vaalgrijze en bruine tinten domineren zijn palet, slechts af en toe onderbroken door het oker van het interieur van de luxeverblijven van de aanvoerder van het Romeinse fort. In dit mistroostige land is Arminius, de verromeinste Ermanamer, werkzaam als officier in het Romeinse leger. Lijdzaam en met stijgende, ingehouden woede moet hij telkens de beledigingen onder ogen zien die zijn volk moet duchten van de kleine mannetjes uit Italië. Bovendien heeft Varus, de Romeinse proconsul (gouverneur) van Germania, geen enkel respect voor de lokale bevolking. Moegetergd beslist Arminius om de leiding van de Germaanse opstand op zich te nemen... maar dan komt zijn oude vriend Marcus Falco (die ons vanop de cover van dit album boos aankijkt) op de proppen. Meteen toont hij zich een bekwaam aanvoerder, maar daarnaast is hij ook in Germania als spion. Rome heeft immers lucht gekregen van een mogelijke opstand. Zal deze opstand de twee vrienden tegen elkaar opzetten? Kiest Arminius voor vaderland eerder dan voor vriendschap? Deze verscheurende keuze loopt als een rode draad door dit album en krijgt een (voorlopige) ontknoping.

Marini's keuze voor Germania toont ons duidelijk een andere Marini. Waar in de vorige albums bloot en seks welig tierden, ligt de nadruk nu vooral op de intriges in de bossen van het land waaruit Duitsland zou ontstaan. Her en der duikt nog wel een blote borst of wat frontaal mannelijk naakt op — we kunnen Marini's fans gerust stellen! — maar het lijkt alsof de Zwitserse Italiaan wat volwassener is geworden. In dit album wijkt hij af van goed verkopende seks, maar dwingt zijn lezer op te gaan in de intrige van het album. Handig verweeft hij tal van thema's in elkaar zoals vriendschap, verraad, itacoalition.org liefde en moeilijke levenskeuzes, dit alles neergezet in de sensuele lijnvoering die hem eigen is. Het is een andere Marini die ons de donkere kantjes toont van het Romeinse imperialisme en bij de lezer sympathie opwekt voor de barbaarse Germanen.

Het is prachtig om te zien hoe Marini zich in dit onderwerp heeft ingegraven en een overvloed aan historische details biedt. Niet alleen de uniformen, opbouw van het legerkamp, maar zelfs de gezelschapsspelletjes die soldaten spelen, kloppen tot in de puntjes.