Caroline Oudinot is dood. Wat heeft Polza Mancini haar aangedaan? En vooral waarom? De rechercheurs willen het graag weten. Maar Polza ondervragen vergt geduld. Veel geduld. Traag, maar gedreven vertelt Polza zijn verhaal. Over Oudinot rept hij voorlopig met geen woord. Zijn bijzondere levensverhaal, dat krijgt de politie tegen wil en dank voorgeschoteld. Een verhaal over een vlucht uit de maatschappij, en vooral over de zoektocht naar de blast. Een delirium doorspekt met waanzinnige hallucinaties en visioenen die Polza voor het eerst ervoer na een bezoek aan zijn stervende vader. De blasts die volgden waren minder overweldigend. Tot hij na vele omzwervingen de oude drugsdealer Jacky ontmoet.

Polza neemt zijn tijd, dus Manu Larcenet ook. Een traagheid die misschien vele lezers op de zenuwen werkt, maar wij houden er wel van. Het vertelritme past uitstekend bij de levensstijl van de gezette hoofdrolspeler. Los van alle conventies. Geen rekening houdend met de verwachtingen van zijn toehoorders.

Waren we al danig onder de indruk van De Dagelijkse Worsteling, dan toont Larcenet met Blast eens te meer dat hij een van de interessantste stripauteurs van het moment is. De humor waarop hij een patent had, is grotendeels (maar niet helemaal) verdwenen. Larcenet lijkt volwassen te zijn geworden. Ondanks de moord als uitgangspunt (al weten we nog steeds niet wat er precies gebeurde), is Blast geen whodunit, zelfs geen thriller. Het is een confrontatie met de innerlijke demonen waarmee Polza te kampen heeft. En niet alleen Polza. Blast is een erg persoonlijke strip. Al in De Dagelijkse Worsteling probeerde Larcenet de dood van zijn vader van zich af te schrijven. Maar het verwerkingsproces duurt duidelijk lang. Ook andere thema's liggen de Franse stripauteur na aan het hart.

Donkere bladzijden met vele grijsvlakken, waanzinnige kleurorgasmen, moai, olifanten, gigantische reukorganen,... Larcenet experimenteert, maar nergens komt het geforceerd over. De tweehonderd bladzijden lezen bovendien mangasnel, een bewijs van het verteltalent waarover Larcenet beschikt.

Ook al is het een tragisch verhaal, toch kan je Blast niet echt een zwaarmoedige strip noemen. Want naast de ernstige, filosofische overpeinzingen waarmee hij zijn levensverhaal vol met tegenslagen lardeert, blijft Polza Mancini ook een naïeve lamme goedzak die wonderlijk genoeg enige sympathie opwekt. Een complexe persoonlijkheid waarmee Larcenet nog vele kanten uit kan. Wij zijn alvast benieuwd naar de volgende drie delen. En naar de verfilming waarvoor hij plannen heeft.