24 jaar nadat professor Van Helsing een einde heeft gemaakt aan de lugubere teisteringen van graaf Dracula, de vampier, zweeft diens schaduw opnieuw boven de overlevenden van de expeditie en hun nakomelingen. 't Is Dacre Stoker, zelf een nazaat van Bram Stoker, die de notities van zijn voorvader heeft uitgewerkt tot een vervolg op de meest bekende aller vampiersromans, over Dracula. Nu is er de stripversie in drie delen.

Het Victoriaanse tijdsbeeld heeft plaatsgemaakt voor een eigentijdsere setting. Een Britse, aan morfine verslaafde arts, trekt op onderzoek naar Marseille. Een weldoener financiert zijn acties. Daar aangekomen krijgt de arts gelijk. Hij aanschouwt er in het geniep de komst van een edeldame die met haar ranke deernes een minnekozend spelletje speelt en een onschuldig wicht offert. Zij is gravin Elisabeth Báthory,op zoek naar de eeuwige jeugd door zich te baden in maagdelijk bloed. Wat heeft zij te maken met een toneelopvoering van Dracula en Jack the Ripper?

Piotr Kowalski, die voorheen het in de vergetelheid gesukkelde De Lincoln Branch heeft getekend, begreep goed dat bij de vampiersverhalen van Dracula een scheut erotiek hoort. Niet gratuit, wel stijlvol. Ronduit sexy wordt het nooit, want op dat moment blinken de hoektandjes al.en spettert het bloed in het rond. In een degelijke realistische stijl acteren zijn personages op het randje van het theatrale. Ze ondersteunen hun emoties met zichtbaar gesticulerende handgebaren en de lichamen wervelen in het rond. Op het schouwtoneel dat Michel Dufranne ervan maakt, klopt het als een bus. Het is ook een kunst hoor, om van papieren personages geen zoutpilaren te maken.