trips lezen is altijd een beetje reizen, en dat hebben ze bij het reistijdschrift GEO goed begrepen. Enkele jaren geleden bracht deze Franse tegenhanger van National Geographic al een schitterend nummer op de markt waarin alle foto's vervangen waren door tekeningen van François Schuiten, Loustal, Mœbius, François Boucq, Nicolas de Crécy en andere Dupuy en Berberians. Maar nu gaan ze nog een stap verder. GEO verbond zijn naam aan — en we citeren nu hun promopraatje — "een reeks avontuurlijke stripverhalen waarin je de wonderbaarlijkste plekjes van deze wereld ontdekt". Oei... moet dat nu echt? Gaan we dan zoals in pakweg De Himbagodin van De Kiekeboes een educatief verantwoord praatje krijgen die het verhaal wat onderbreekt? Of erger nog, zou men Oom Wim gereanimeerd hebben? Gelukkig is het niets van dit alles. Net zoals in pakweg Alice en Leopold of Jimmy Van Doren leer je hier geleidelijk aan en redelijk onbewust bij over de gebruiken van een kleine Afrikaanse dorpsgemeenschap. Je zou haast durven beweren dat het een normale jeugdstrip is.

In het hart van Mali heerst er immers een enorme droogte. De voortekenen van de jakhals en andere offers beloven ook niet veel goeds. Tot twee jongens hun stoute schoenen aantrekken en een stuk ijzer wegnemen van het dak van de tempel. Het is een echte wolkenhaak. Volgens de tovenaars blijven aan de uiteinden van de haak de wolken haperen en gaat het hierdoor regenen. Maar volgens de jongens kan de haak efficiënter gebruikt worden. Daarom binden ze het kostbare smeedwerk aan een lang touw en proberen het naar de wolken te gooien. Helaas... hun geniaal plan faalt.

Het is opvallend hoeveel informatie het scenaristenduo Béka (Bertrand Escaich en Caroline Roque) stoppen in hun grappig verhaaltje. Een enkele keer wordt het wat te belerend, maar men valt steeds terug aan de goede kant. Bovendien heeft tekenaar Marko een open, laagdrempelige stijl die goed past bij dit soort strippies. Toegegeven, dit blijft een alibistrip, maar dan wel eentje die we graag lezen.