De week voor Pasen, 1353. Beeldhouwer Luc komt aan in Lirey waar hij de laatste hand zal leggen aan de ornamenten voor een pas gebouwde kerk. Omwille van de feestelijkheden rond Pasen zullen ook de opdrachtgevers, de heer van Charny en dame Jeanne, aanwezig zijn. Zij die de nodige kennis bezitten rond kerkelijke relieken, meerbepaald de lijkwade van Turijn, weten dat de heer van Charny en dame Jeanne de eerste gedocumenteerde eigenaars waren van een van de grootste mysteries uit het katholieke geloof. Hoe zijn zij aan de lijkwade geraakt? Is de lijkwade echt? En zoniet, hoe werd hij gemaakt? Wat is de rol van beeldhouwer Luc in heel deze historie? Deze en andere prangende vragen worden beantwoord door de specialist in twisted history, Valérie Mangin. In drie verhalen wordt het verhaal van de lijkwade uit de doeken gedaan. Telkens met dezelfde hoofdrolspelers, maar vanuit een volstrekt andere hoek (lees ideologie) bekeken. Om jouw leesplezier niet te vergallen, durven we omtrent de inhoud verder niets meer prijsgeven.

Mangins echtgenoot Denis Bajram zorgde samen met Fabrice Néaud voor het bijzondere tekenwerk. Met een erg korrelige, via Photoshop verkregen direct-in-kleurstijl wordt een benepen middeleeuws sfeertje gecreëerd. In de drie verhalen worden steeds zoveel mogelijk dezelfde plaatjes gebruikt. Noem het gerust recyclage. Van het tekenwerk werden we niet echt wild. Niettemin past deze 'artistieke' vorm van illustreren bij deze strip.

De collectie De Kracht van Kunst van uitgeverij Daedalus biedt plaats voor de niet-alledaagse strips. De schilderstijl van Jeronimus, de comicstijl van Kruisvaart,... Drie Christussen past echt wel in dit plaatje. Op de keper beschouwd beviel Drie Christussen ons wel. De drie verhalen zijn zeker afwisselend en intrigerend genoeg om onze aandacht vast te houden, en het tekenwerk past in een kunstzinnige context. Potten zal deze strip niet breken, de geïnteresseerde striplezer zal er echter zijn plezier aan beleven.