De naam van Stephen Desberg mag dan nog op de cover staan, in dit slot van een eerste tweeluik is het zijn broer Philippe die de eindjes aan elkaar knoopt. Samen creëerden ze de personages, te beginnen met Sienna. In haar brave mantelpakjes ziet ze eruit als een burgertrutje. Ze werkt overdag als bedrijfsconsulente, 's nachts trekt ze een nauwsluitend zwart pakje aan en gaat op pad als CIA-agente. Of ze ook nog aan slapen toekomt, wordt ook in dit deel niet beantwoord. In het tweeluik is ze verwikkeld in een smerig zaakje met de Yale-universiteit die in Mexico een nevenschool wil oprichten. Dubieuze geldstromen door al even dubieuze figuren zijn nog maar een onderdeel van een ingenieus netwerk en radersysteem dat opgerold moet worden.

Er is iets in de tekenstijl van Denis Chetville dat ons aanspreekt, al kunnen we er de vinger niet precies op leggen. Hij tekent niet echt consistent, de ene keer ziet een plaat er beter uit dan een andere en de gezichten zijn af en toe rommelig afgewerkt, hoofdzakelijk als de personages iets verder van de zogezegde camera staan. Maar misschien is het net die onaffe spontaniteit die ons weet te charmeren. Niet elke tekenaar loopt hier zo makkelijk mee weg. Hij dus wel, toch in onze ogen.