Dit tweede deel van Criminal heeft niets te maken met het vorige album in de reeks want elk album is een afgerond misdaadverhaal. Deze keer volgen we Tracy Lawless. Nadat hij als militair uit Afghanistan en Irak is teruggekeerd, is hij vastbesloten om uit te zoeken wie zijn jongere broer Rick heeft vermoord en waarom. Hij heeft gezworen de dader te laten boeten. Het spoor leidt hem naar het misdaadmilieu waar Rick in verzeilde. Tracy's militaire achtergrond komt van pas om zich binnen te werken bij een bende die een grote kraak plant. Tussen het maken van de benodigde indruk om vertrouwen te wekken en het ingaan op de avances van het mooie bendelid Mallory herinneren flitsen uit Tracy's verleden aan zijn verstoorde band met zijn broer en de moeilijke relatie met zijn ouders. Zijn vader was ook een gangster. De uitkomst is verrassend. Tracy is de situatie niet meer meester als bekentenissen, onthullingen en voorstellen zijn opzet om wraak te nemen doen keren. Dan resten alleen nog wroeging en hartzeer.

Tracy Lawless is een hardvochtige klootzak. In het milieu waarin hij zich begeeft, is hij lang niet de enige, maar dat maakt hem nog niet de sympathieke held van het verhaal met wie de lezer zich zomaar vereenzelvigt. Je probeert 'm te begrijpen, maar in dit soort heerlijk duistere misdaadverhalen gaat het er net om dat niet alles zwart of wit is en dat begrip een lachertje is. In een voorwoord besluit Frank Miller wat Criminal tot een goed misdaadverhaal maakt. Het volstaat niet om de personages in een donkere omgeving te plaatsen, de essentiële innerlijke duisternis is van belang. En, oh boy, wat beheerst Ed Brubaker dit inzicht. Zijn partner in crime Sean Phillips doopt zijn penseel diep in het potje gitzwarte inkt terwijl inkleurder Val Staples met weggedeemsterde pasteltinten aan de slag ging om de vlakken op te vullen. De symbiose werkt. Sfeervol noemen we dat.