Een modern schaakspel met eeuwenoude stukken en als prijs het geheim van onsterfelijkheid. Zo zouden we deze cyclus van De Geheime Driehoek willen omschrijven. Maar dit schaakspel beperkt zich niet tot twee spelers, er zijn meer deelnemers en zij weten vaak niet van elkaars bestaan. De geheime organisatie De Wachters van het Bloed lijkt de beste uitgangspositie te hebben. In een laboratorium onder het Vaticaan proberen zij onder de codenaam Genoom-1 een onsterfelijk embryo te klonen. Mundus is een farmaciegigant die dat onderzoek financiert, maar ook zelfstandig hetzelfde doel nastreeft. Hiervoor hebben zij een dief en nietsontziende moordenaar ingehuurd die De Rechtzetter wordt genoemd. Dan zijn er ook nog de Zweedse broeders, afvallige Wachters van het Bloed en een vrijmetselaarsloge die de erfenis vereert van Cagliostro, een omstreden magiër/geleerde uit het verleden. En daartussen opereert Jean Nomane, de heldhaftige wetenschapper die onbewust heeft meegewerkt aan het Genoom-1-project en nu op de dodenlijst van De Wachters van het Bloed staat. Nomane staat onder bescherming van de Franse geheime dienst, maar of die het spel voldoende doorziet om hem te beschermen is zeer de vraag. Wie er uiteindelijk aan het langste eind zal trekken, blijft aan het eind van dit derde deel nog een grote verassing. In het vierde en laatste deel van deze cyclus zal scenarist Didier Convard de losse eindjes ongetwijfeld weer aan elkaar knopen.

Wat opvalt aan dit ingenieuze verhaal is dat het geweldig complex is, maar steeds goed te volgen blijft, zonder dat we overladen worden met grote tekstblokken om uitleg te geven. De strakke vertelstijl en de heldere scènewisselingen, die duidelijk steeds goed zijn overdacht, maken dat we nergens de draad kwijtraken. Een compliment dus voor Convard, die heel knap ook deze derde spin-off van De Geheime Driehoek zelfstandig bestaansrecht geeft.

Omdat dit deel zich volledig in het heden afspeelt, is het Denis Falque die de tekenpen heeft vastgehouden. Falque neemt zijn werk serieus en wij durven de stelling aan dat zijn karakteristieke realistische stijl bijdraagt aan het succes van deze reeks. De rol van André Juillard, die ook als tekenaar vermeld wordt, beperkt zich deze keer tot de omslagtekening en de illustraties bij het dagboekfragment van de magiër Cagliostro dat achterin dit album is opgenomen.

Uitgeverij Glénat is zich gelukkig bewust dat zij met het uitbrengen van de verhalen rond De Geheime Driehoek veel lezers een plezier doen. De vertalingen uit het Frans laten nooit lang op zich wachten en de reeks wordt mooi en uniform uitgegeven in hardcovers. Een trots bezit, weten we uit eigen ervaring.