Deze beige- en bruingetinte opvolger van Animal'z speelt zich eveneens af na het Infarct, een grote natuurramp waarna drinkwater de grootste prioriteit is geworden voor de overlevenden. Een oude man scheurt met zijn Ferrari door een woestijn die op een zee drijft. Het is vermoedelijk de Baltische Zee onder de Gobiwoestijn. De man redt op het nippertje twee jongeren op de dool met capsules poederwater. Een van hen, Roem, biechtte tevoren nog aan zijn kompaan op dat hij nog graag één grote liefde had willen meemaken alvorens hij zou creperen. Zijn wens wordt later in het verhaal verhoort wanneer hij in een desolaat hotel, nu een bastion met een groep overlevenden, de mooie Julia ontmoet. De oude man komt er langzaam aan achter dat alle personen die hij tegenkomt, zichzelf incluis, in een verbasterde vorm de naam dragen van een personage uit Romeo & Julia van de Engelse bard William Shakespeare. Plooien de situaties zich nu op aangeven van de man naar het bekende liefdesverhaal of grijpt het verhaal de personen bij de lurven?

Net zoals Animal'z tekende Enki Bilal het volledige album in kleurpotloden op gekleurd papier. Het oogt nóg zelfzekerder en voor een keer kunnen we Bilal er niet op betrappen dat de hoofden van zijn personages wel eens uitfaden in de achtergrond. Had-ie het allemaal in pen met Oost-Indische inkt getekend, het zou weer de klassiekere stijl zijn van de reeks Er Was Eens een Voorbijganger, maar dan met modellengezichtjes in plaats van karakterkoppen. Het valt inderdaad op dat Bilals toneelspelers in Julia & Roem net zo goed in een fancy modecatalogus thuishoren. Julia bijvoorbeeld is waarschijnlijk het aantrekkelijkse vrouwelijke personage dat Bilal al in een strip van hem heeft getekend.

Bilal kan, ook in het Nederlands, nog steeds rekenen op een behoorlijk grote fanbasis. Na al die jaren weigert hij te rusten op zijn lauweren. Hij heeft ook nog nooit ontgoocheld. Hij blijft dieper boren naar zijn onuitputtelijke grafische talenten. En in Julia & Roem is er meer dan ooit tijd gekropen in de teksten. Ze klinken nooit té diepzinnig, té vergezocht of té literair... maar wel wreed schoon.