Met op de achtergrond de laatste stuiptrekkingen van de Amerikaanse burgeroorlog en de naweeën van alweer een Franse revolutie vinden we Gavroche terug op een tropisch eiland. Nog steeds is hij op zoek naar de ongrijpbare Calonec in opdracht van het spook. Het leven van Eglantine hangt er namelijk van af. Toch blijft hij ook zijn eigen rol als geheim agent vervullen. In deze rol gaat hij dan weer op zoek naar het kruis van Pérouse. Dat dit te veel is voor één man begrijpt iedereen wel. Hij krijgt dan ook hulp van Zelda en de broers Mauguy. Zo zie je maar, de vijanden van gisteren zijn de vrienden van morgen. Op de koop toe ligt er ook nog een piratenschip op de loer met een meer dan bijzondere interesse in de lotgevallen van onze hoofdrolspelers. Het netwerk van intriges breidt zich steeds verder uit, grootse ontdekkingen zijn nabij...

Fred Duval heeft met het tweede deel van de tweede cyclus de smaak weer helemaal te pakken. Waar het eerste deel nog wat stroef liep, bevestigt De Tasmaanse Duivel opnieuw de kwaliteit van deze steampunkreeks. Duval creëert ook een mooi evenwicht tussen mysterie en onthulling, wat dit deel in het bijzonder de moeite waard maakt. De lotgevallen van Pérouse, het verhaal van de klokkenluider van de Notre Dame en het illustere spook dat veel weg heeft van The Man in the Iron Mask. Hauteville House rockt als nooit tevoren en doet de lezer fantaseren over het vervolg. Zo moet het!

Thierry Gioux heeft de schier buitenaardse taak om dit alles ook nog eens op papier te zetten. Opnieuw mogen we genieten van de toch wel wonderlijke duikboot U.S.S. Kearsarge. Al is de tegenstand ditmaal ook niet mis, of wat dacht je van een piratenschip dat ergens bengelt tussen een raderstoomschip en een Romeinse galei? Knap Knap!