Bibliografie van Horne
• Dierenriem
Bibliografie van Eric Corbeyran
• 14-18
• 14-18
• Affodil
• Assassin's Creed (Ballon)
• Black Stone
• Bollie & Billie
• Bollie & Billie (vanaf deel 26)
• Châteaux Bordeaux
• Châteaux Bordeaux
• Climax
• Cognac
• De Bodem van de Wereld
• De Clan van de Draak
• De Eeuw der Schimmen
• De Klauwen van het Moeras
• De Regelaar
• De Tijdhandelaar
• De Wet van de 12 Tafelen
• De Wonderbaarlijke Avonturen van Nelson Lobster
• De Zang van de Vampiers
• Dierenriem
• Dierenriem
• Dracula - De Drakenorde
• Driften
• Elfen
• Garrigue
• Het Verbond van de Opalen
• Het Vlindernetwerk
• Imago Mundi
• In de Nacht
• In Vino Veritas
• Levenslijnen
• Linkerhanden
• Meesters van het Spel
• Metronom'
• Orion
• Piratenvlag
• Shadow Banking
• Stadslegenden
• Territorium
• Uchronie[s]: New Byzance
• Uchronie[s]: New Delhi
• Uchronie[s]: New Harlem
• Uchronie[s]: New Moscou
• Uchronie[s]: New York
• Weëna
• XIII Mystery
• XIII Mystery (deel 2)
MAN VAN HET JAAR 2
1431 - De Man die Jeanne d'Arc Verraadde


Horne + Eric Corbeyran • Daedalus
56 p. (HC)
Overdreven donkere middeleeuwen

In elk album van de reeks Man van het Jaar staat een historisch feit centraal waarin de identiteit van een belangrijke, maar onbekend gebleven pion in die geschiedenis wordt onthuld. Het blijft fictie uiteraard, maar ingebed in de historische context doet het je toch nadenken. Zo speelt 1431 - De Man die Jeanne d'Arc Verraadde zich vier jaar na de dood van Jeanne d'Arc af en stelt vragen over haar gevangenschap door de Engelsen bij de slag om Compiègne. De schoonmoeder van koning Karel VII besluit een geheim onderzoek te voeren naar de verrader die Jeanne d'Arc erin luisde en die aldus de stabliteit van het koninkrijk ondermijnde. Dit afgeronde verhaal leest als een pure detective in de middeleeuwen, de alles onthullende ontmaskering met een extra verrassing op het einde incluis.

Dit album is het werk van Horne en Eric Corbeyran die al samen
Dierenriem 2 maakten. Horne heeft zijn pagina's in een bad zwarte inkt gedoopt en ze er iets te lang laten inzitten. Voor een vertaling van het begrip "donkere middeleeuwen" kan dit wel tellen, maar less is nog altijd more. De harde contrasten laten af en toe wel ruimte voor imposante plaatjes zoals het paginagrote zicht op de stad Compiègne of Jeanne op de brandstapel.

Een extra pluim is er voor Manchu en Fred Blanchard die in navolging van het eerste deel een zeer sterke cover hebben gemaakt. De selectieve vernislaag van Daedalus — de uitgeverij die al langer een pluim heeft verdiend en er ineens hun logo van maakte — is de kers op de taart.

> DAVID STEENHUYSE — november 2014