ORION 4 De Orakels
Marc Jailloux • Casterman 48 p. (SC)
|
|
Wil de nieuwe Alex nu opstaan? |
|
Blijkbaar heeft uitgeverij Casterman dan toch beslist om de reeks Orion een serieuze kans te geven. Niet alleen verschenen in 2009 de twee ontbrekende delen die nog niet in het Nederlands waren vertaald, maar kregen we net ook het vierde deel voorgeschoteld.
Dit recente deel is deze keer van de hand van Marc Jailloux, die tot nu toe alleen nog maar de ininkting van Vinci (De Leonardo da Vinci-reeks van Gilles Chaillet en Didier Convard) voor zijn rekening nam. Het mag gezegd: de man heeft goed opgelet in de klas van Jacques Martin wiens naam nog steeds op de cover van dit album prijkt ook al is het volledig het werk van Jailloux.
Jailloux' tekeningen passen mooi binnen de klare lijn-stijl van de school van Jacques Martin, die zich verder laat kenmerken door een grote aandacht voor historische details, vooral dan bij de decors en kledij. Iets minder succesvol daarentegen is nogal vaak de houterige dynamiek van de etalagepoppen in de albums. Maar op dat laatste punt kunnen we gerust stellen dat Jailloux het veel beter doet dan de meerderheid van zijn 'Martinse makkers'. De actie spat nog steeds niet van de bladzijden, maar de schroeven en bouten van de houten klazen hebben precies een grondige smeerbeurt gekregen.
Ook het verhaal — eveneens van de hand van Jailloux — mag er best wel zijn en leest vlot. Athene is nog steeds verwikkeld in een bittere strijd tegen haar aartsrivaal Sparta, wat historici de Peloponnesische Oorlogen (431 tot 404 voor Christus) noemen. Omdat de Spartanen Athene belegeren, beslist Pericles, de lokale bestuurder, om zijn geliefde Aspasia naar het orakel te sturen. Zij moet aan het orakel vragen hoe Athene de oorlog kan winnen en wordt op geheime missie gestuurd. En wie "geheim" zegt, weet meteen dat dit voer is voor een spannend avontuur... Juist: dan komt Orion op de proppen. De arme sukkelaar treurt nog steeds om de dood van zijn geliefde Hilona, maar zijn eenzaamheid is slechts van korte duur. Hij komt in contact met een weeskind Panaiotis, die onze held vertelt over een orakel waar de doden geraadpleegd kunnen worden. Erg interessant voor Orion, want zo kan hij weten hoe zijn Hilona het stelt in de Onderwereld. En zo kruisen de paden van Orion en Aspasia elkaar... Natuurlijk zijn er ook nog de Spartanen en hun spionnen die vastbesloten zijn Athene ten val te brengen.
De toevoeging van een zielig en klein hulpje, dat altijd in de miserie raakt, doet ons meteen denken aan die andere grote zielenpoot uit het imperium van Martin: Enak! Maar naast de adoptie van bleitende weeskinderen neemt Orion nog elementen over van zijn Romeinse tegenhanger, zijn dubbelzinnige houding tegenover machthebbers, die hij ondanks alles toch steunt in hun ambities.
In elk geval heeft Marc Jailloux getoond dat er nog heel veel potentieel in Orion zit. De toon is gezet en we kijken toch een beetje uit naar het verdere vervolg van deze reeks want zoveel reeksen over het Griekenland van de vijfde eeuw voor Christus bestaan er niet! |
|
> BERT GEVAERT — januari 2011 |