DONJON PARADE 1
Een Donjon van Karton
Manu Larcenet + Lewis Trondheim/Joann Sfar • Uitgeverij L
32 p. (SC)
|
|
| (G)een donjon te veel |
|
De L van Uitgeverij L staat duidelijk niet voor lamlendig lanterfanten, lusteloos lummelen of lethargisch luiwammesen. Nog maar pas maakten we kennis met Donjon Monsters, en nu ligt het eerste deel van een andere spin-off, Donjon Parade, al in de winkel. De verhalen van Donjon Parade situeren zich tussen het eerste en tweede deel van Donjon Zenit. Nog meer dan in de andere reeksen staat de humor centraal, met telkens vooral Herbert en Marvin in een glansrol.
In Een Donjon van Karton krijgt de bewaker van de Donjon bezoek van een jongeman die veel belangstelling toont voor de werking van de Donjon. Vol trots legt de bewaker hem uit waaraan hij zijn succes te danken heeft. Maar enkele weken later is er van dat succes weinig sprake meer. De Donjon blijkt plots concurrentie gekregen te hebben en de "klanten" blijven weg. De bewaker stuurt Marvin en Herbert eropuit om een kijkje te nemen in de nieuwe donjon. Maar wanneer ze niet terugkeren, trekt hij zelf op onderzoek uit.
Voor Donjon Ochtendgloren deden Joann Sfar en Lewis Trondheim een beroep op Christophe Blain. In Donjon Parade is het niemand minder dan Manu Larcenet (De Dagelijkse Worsteling) die het tekenwerk voor zijn rekening neemt. Opnieuw een dream team dus. Een logische keuze eigenlijk, want de tekenstijl van Larcenet ligt in het verlengde van dat van Sfar en Trondheim en past dus bijzonder goed bij de alweer onweerstaanbare humor van deze reeks.
Opmerkelijk is dat elk album van Donjon Parade slechts 32 bladzijden telt. Geen slechte keuze, want zo krijgt het verhaal geen kans om langdradig te worden. Kort maar krachtig dus. Of om met onze nieuwe lievelingsletter te eindigen: niet lullen, maar lachen en laten lachen! |
|
| > JEROEN FRANçOIS — november 2005 |
