Dat er dezer dagen geschiedenis wordt geschreven in Egypte kan je niet ontgaan zijn. Op dit moment hebben we geen contact meer met Milan Hulsing die in Caïro woont en werkt. Alle internet- en gsm-verkeer is er platgelegd. Daarmee snij je in deze tijden nog niet àlle communicatie naar het buitenland af. Stad van Klei is een bewerking van een Egyptische novelle en past op zijn manier ook in het plaatje van power to the people en bedrog van het systeem.

Ambtenaar Salem heeft een uitgekiend plan om de Egyptische overheid op te lichten. Hij bedenkt het fictief stadje Khaldya waarvoor hij alle officiële paperassen kan vervalsen om de salarissen en het budget van het politiekorps voor zichzelf te kunnen innen. Al wat hij nodig heeft, is een naïeveling die in Salems plaats het geld op zijn rekening krijgt gestort en verdere opvolging van zijn gesjoemel. Maar hoe meer hij zich met zijn stad bezighoudt en zelfs bezuinigingen voorstelt of het district de hoogste graad van onveiligheid laat toekennen, hoe reëler het bestaan ervan voor hem wordt. De plichtsbewuste politiechef krijgt een gezicht, geboetseerd in klei, en Salem bouwt een volledige maquette van de stad in zijn woonkamer. Ondertussen krijgen we als lezer effectief de fictieve interventies van het politiekorps te zien en maken we mee hoe de politiechef verliefd wordt en in een lastige sitiuatie terechtkomt. Salem gaat helemaal op in zijn stad en gaat er ook onderdoor. Zijn band met de realiteit kwijnt weg. Dat heeft zijn consequenties. Zijn bazen belasten hem met een onderzoek ter plaatse om de onregelmatigheden te bestuderen. Kan het nog gekker? Jawel, de laatste pagina!

Alleen al de korte inhoud van dit one-shot klonk fucking brilliant. De uitwerking van Nederlander Milan Hulsing is dat net zo goed. De keuze om de platen in sepiatinten te schilderen, is een perfecte keuze. Het lijkt wel of hij met klei en veel water aan de slag ging om Stad van Klei te schilderen. De dialogen zijn beknopt en to the point. Geen gezever, alleen de essentie. Je leest dan ook vlot doorheen het verhaal. De structuur van afwisselende scènes in verknipte verhaallijnen over Salem enerzijds en over de politiechef anderzijds onderga je daardoor makkelijker.

Door per jaar honderden strips te lezen, worden we steeds minder verrast. Stad van Klei noteren we alvast als een van de eerste verrassingen van 2011. Wanneer Milan Hulsing deze regels te lezen krijgt, kan niemand momenteel voorspellen. We wensen hem hoe dan ook te bedanken voor de fijne leeservaring die hij ons schonk.