"There are so many comics about violence. I'm not entertained or amused by violence, and I'd rather not have it in my life. Sex, on the other hand, is something the vast majority of us enjoy, yet it rarely seems to be the subject of comics. Pornography is usually bland, repetitive and ugly, and, at most, 'does the job'. I always wanted to make a book that is pornographic, but is also, I hope, beautiful, and mysterious, and engages the mind."

We kunnen Dave McKean geruststellen. Zijn stille hoop om een erotische strip te maken, die voor een keer wèl beklijft, is bewaarheid geworden. Maar wie denkt Celluloid in één ruk uit te lezen, is eraan voor de moeite. Dit is immers een echte McKean. Pakkend, grafisch verbluffend, maar toch weer bomvol gezochte dubbele bodems. Nochtans begint het verhaal als een ordinair stadsromannetje. Een jonge vrouw stapt een appartement binnen en maakt er zich op voor een afspraak met haar minnaar. In de woonkamer ontdekt ze een oude projector die geladen is met een erotische film. Maar wanneer het celluloid tijdens de voorstelling in brand schiet, opent er zich in de kamer plots een geheime deur. Nieuwsgierig stapt de vrouw de gang binnen en komt er zichzelf keer op keer weer tegen in een wereld vol fantasie en erotische dromen.

Dat Dave McKean een artistiek virtuoos is, zal zelfs de grootste negationist niet ontkennen. Hij is auteur van talloze grensverleggende comics. Tekende tal van boekencovers. Zat in de artistieke cel van Harry Potter en talrijke Tim Burton-films. Tekende present voor meer dan honderdvijftig cd-covers waarvan deze voor Machine Head, Michael Nymans' The Piano en Life of Agony toch wel behoren tot het collectief geheugen. Maar bovenal is hij de auteur van een echte stripklassieker, Cages! Ook Celluloid is zo'n visueel orgasme. Zoals we van hem gewoon zijn, wisselt de Brit ook nu weer continu van stijl. Van braaf gekras over bewerkte foto's tot een fenomenaal eerbetoon aan Picasso en Matisse. Elk plaatje is een overwinning van de zeggingskracht van het beeld. Dat ruikt serieus naar magie!

Helaas hebben wij dit deze grafische roman initieel gelezen als een ordinaire strip. Gehaast en op zoek naar een verhaal botsten wij met de oppervlakkige luchtigheid van de plot en de platvloerse fotocollages van vijg, passievrucht en het knopvormige besvruchtje van lampionplant. Deze foutieve instelling hebben we gelukkig niet meer gemaakt bij een tweede en derde lezing. Ondanks het hoge ritme waarin McKean je blijft stuwen, is deze grafische roman op haar best als je je rustig laat overvallen door de vele associaties en de potpourri van 's mans technieken. Met mate van genieten dus.