Steeds weer komt uitgeverij Sherpa met bijzondere uitgaven die onze aandacht trekken, zo ook Skim. Op het eerste zicht lijkt het een wat zeurderig dagboek van een zestienjarig schoolmeisje met interesse voor gothic en hekserij, maar er is veel meer te ontdekken. Skim is de bijnaam van Kimberly Keiko Cameron, een iets te dik meisje van wie de ouders gescheiden zijn. Zij worstelt met haar identiteit en zet zich af tegen het alledaagse. Samen met haar vriendin Lisa zoekt ze de antwoorden in tarotkaarten en astrologie, niet meteen hippe zaken waar de meeste van hun klasgenoten zich mee bezighouden. Daardoor zijn de twee meiden buitenbeentjes op hun Canadese meisjesschool. In dagboekfragmenten, handgeschreven en soms doorgehaald om haar vertwijfeling in beeld te brengen, volgen we Skim thuis en op school en in de worsteling met haar eigen gevoelens als ze verliefd wordt op haar lerares, juffrouw Archer. Daarnaast speelt de zelfmoord van de vriend van een populair meisje een grote rol. het brengt de school in rep en roer. De leerlingen krijgen psychologische bijstand op alle mogelijke manieren, maar het feit dat de jongen waarschijnlijk homoseksueel was, blijft pijnlijk onbesproken. Net zoals bij Skim, die niet over haar echte gevoelens met Lisa durft te praten. Het drijft de twee vriendinnen uit elkaar.

Mariko Tamaki schreef het verhaal op basis van haar eigen schoolervaringen. Haar nicht Jillian Tamaki is verantwoordelijk voor het tekenwerk. De scènes beginnen vaak met een dagboekfragment, maar dat is niet de leidende stijlfiguur. De dialogen zijn soms grappig, soms serieus of triest, maar altijd treffend. De zwart-wittekeningen van Jillian Tamaki ogen aanvankelijk misschien simpel, maar die indruk wordt snel teniet gedaan. Je blijft snel hangen bij sierlijk getekende details. De gezichtsuitdrukkingen van de karakters zijn erg sterk en de paginagrote (tekstloze) platen en de scènes in vogelperspectief zijn juweeltjes. De dynamische paginaopbouw in het boek verbeeldt goed de emotionele achtbaan waarin puber Skim zit.

Skim is dus een bijzonder mooi verteld verhaal over ouder worden en niet zomaar een dagboek van een pubermeisje. Wij sluiten ons graag aan bij de aanbeveling van de New York Times die op de achterflap van het boek te lezen is: "Het verhaal krijgt elke keer als je het weer leest meer diepgang". En zo is het.