Het onderzoek van luitenant Roland Vialatte is nog niet ten einde wanneer hij ontdekt dat de in 1915 verdwenen korporaal Gaston Peyrac, een verdachte van een reeks moorden op vrouwen, nog leeft. Vialatta verdiept zich in het dagboek van Peyrac die in diensttijd de jonge Julien Jolicoeur op een missie in de loopgraven uitstuurde en hem zo de dood injoeg. Juliens moeder kan een belangrijke bijdrage aan het onderzoek leveren want hij hield notaboekjes bij. Ondertussen kwam voor Vialatte de liefde opduiken in de gedaante van Eva die als tolk voor het Rode Kruis werkt en Peyrac op het spoor kwam. De speurder wordt daarnaast op dramatische wijze met de hardvochtigheid van de Eerste Wereldoorlog geconfronteerd. Hij komt er als een lafaard uit en de eindafrekening is des te onthutsender.

Met Requiem zetten Maël en Kris een slotakkoord met een verrassend verloop aan een imposant detectiveverhaal in oorlogstijd. Tegelijk boeien zowel de speurtocht in de vorm van een whodunit, dat in dit deel evolueert naar een verklaring voor de motieven, als de verschrikkingen van de oorlog die je in het gezicht worden gegooid. Met het iets luchtiger Svoboda! en het waargebeurde Een Zakje Knikkers (waarvan het slotalbum net is verschenen) blijft Kris nog even hangen bij respectievelijk de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. Dat verzekert ons alvast van nog wat meer leesvoer.