Een Duits gezinnetje komt zich in het Franse kuststadje Ballot-sur-Mer vestigen in een hotelletje dat zich prima leent tot het spotten van vogels. Daar is niets fouts aan, maar enkele plaatselijke jongeren verwelkomen de Duitsers met de nazigroet. De toon is meteen gezet. Asem, de fraaie dochter met Aziatische looks, doet na het spijtige voorval nog de moeite om de verloren portefeuille van Ledur, de grote aanstoker, terug te brengen naar zijn huis. De vader opent de deur, grist de portefeuille uit haar handen en gaat daarna zijn zoon een klap verkopen. Oké, weten we meteen waar Ledurs manifestatiedrang vandaan komt. Het gezin krijgt vanaf dan te maken met alle praktische, financiële en emotionele ongemakken die uitsluiting, onverdraagzaamheid en ook racisme met zich meebrengen. Het hotel trekt geen klanten (de vogels zijn er nochtans wel), ook de postbode zit mee in het complot en de dochter voelt zich in de steek gelaten nadat het aanvankelijk klikte met de populaire local Sebastien. Misschien had ze zich al niet zo snel moeten geven aan 'm. Ach, de liefde. Terwijl het getreiter aanhoudt en tot climaxen leidt, vlammen lichtpuntjes voor Asem op die anderen weer doven. Godverdomme, vanwaar toch al dat nutteloze onrecht, denk je dan. Ondertussen ontrafelt zich een flashback naar de Tweede Wereldoorlog met een verrassende ontknoping.

Bijna out of the blue lag daar plots Asem in de winkel, een behoorlijk dik album dat een beetje een comeback betekent voor tekenaar Marcel Rouffa. Met Marc Legendre maakte hij vele jaren geleden een reeks verhalen van De Familie Klipper waarin eveneens onrechtvaardige zaken werden aangestipt. Uitgeverij Bonte wil volgend jaar deze buitenbeentjes in de oude familiestripboeken van Suske en Wiske in album uitgeven. Met Asem klaart Rouffa een job well done. Alle pagina's zijn met aquarel geschilderd. Opmerkelijk is dat hij hoofdzakelijk een helder en zeer kleurrijk palet hanteert. Volgens de toon van het verhaal zou je je eerder aan een sombere inkleuring verwachten om een dreigende sfeer weer te geven. Door net dat verwachtingspatroon te doorbreken, ga je er de hele tijd vanuit dat alles wel goed komt. Of dat ook klopt, is aan jou om uit te vogelen.

Aan te nemen is (het is zelfs een feit) dat striplezers onwennig zijn ten opzichte van prenten zonder tekstballonnen. Tekst biedt hen een houvast, het bevestigt wat ze lezen. Asem doet beter dan dat. Marcel en Marc leren ons te zien. Vandaar dat we het eigenlijk jammer vinden dat de flaptekst nog te veel informatie geeft over dit quasi volledig tekstloze album. Elk prijsgegeven element kan je immers zelf ontdekken. Het zinnetje "waar taal ontbreekt, heerst onbegrip" is zelfs een veel te goeie omschrijving van Asem om het vóór het lezen al in je achterhoofd op te slaan.

De auteurs en uitgeverij Oogachtend hebben hard gewerkt om er een mooie uitgave van te maken. We zoeken wel nog naar een betekenis of het precieze nut van de tussengevoegde kalkbladen met vogels op. Los hiervan toont Asem ook aan dat een auteur met een verhaal dat wèl kwijt kan zonder subsidies. Een toegekend budget hoeft dus echt geen voorwaarde te zijn om een strip te maken. Een goed verhaal is al een kostbaar begin.