Het vergeten serumbuisje uit het eerste deel wordt nu onderzocht. Ondertussen overzien Chis en Pullo de schade die de rebellen aan het opvangcentrum voor orang-oetans hebben toegebracht. Net zo dramatisch is het gesteld met Eva die in de jungle doolt nadat ze in handen kwam van de rebellen. Ze dwaalt er rond zonder naar broodnodige medicijnen. Ze krijgt echter hulp uit onverwachte hoek: van een orang-oetangemeenschap! Ook voor Chris kan het tij keren wanneer er medestanders opdagen. Zijn oude team van ecostrijders is weer compleet, al is dit niet noodzakelijk een blij weerzien voor beide partijen.

Chris Lamquet is op zijn best als hij de ecologische toer opgaat, al sinds Giel en Maria, een oud reeksje dat nog in het weekblad Kuifje verscheen. In Eco Warriors durft het nochtans de fundamentalistische ecotoer op te gaan wat ons altijd wel een beetje op afstand zal houden. Maar je blijft niet onbewogen voor wat er met de apen gebeurt na een domme napalmaanval. Het is werkelijk verschrikkelijk om te zien. Lamquets realisme is sprekend.

Op de laatste pagina wordt een punt gezet achter dit tweeluik waarvan beide albums het volgnummer 1 krijgen. Uit de pagina daarna en uit de backcover leren we dat er nog zeker twee nieuwe tweeluiken (met volgnummers 2 en 3) zullen verschijnen. In het volgende verhaal gaan we naar een koudere locatie: Arctica. En dan is er ook nog dat serumbuisje. Hogere machten beginnen zich te roeren. Daar hebben we het einde nog niet van gezien.