Na de tegenvallende verkoopcijfers van de vier Robbedoes en Kwabbernoot-albums gemaakt door José-Luis Munuera en Jean David Morvan zochten ze bij Dupuis iemand die de reeks terug zijn oude glans kon bezorgen. Yoann en Vehlmann (dubbele n's zijn blijkbaar in), de nieuwe geestelijke vaders van de jeugdige roodharige piccolo en de blonde kalende journalist zouden daar wel eens kunnen in slagen. Ze werden trouwens al eens gevraagd vóór Munuera en Morvan aan de slag gingen. Hun eerste album in de reguliere reeks is alvast geslaagd en belooft voor de toekomst.

Yoann en Vehlmann hebben al eens eerder een Robbedoes en Kwabbernoot –album gemaakt. Hun Versteende Reuzen was immers het eerste album in de nevenreeks Een Verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot door... Yoann gebruikte voor dat album een vlotte, hippe, semirealistische hedendaagse stijl. Voor Alarm! Zwendeltuig! heeft hij zijn tekenstijl 'geFranquiniseerd'. Robbedoes draagt door een eenvoudige scenariotechnische ingreep zelfs opnieuw zijn vertrouwde piccolo-uniform. Iets wat hij al vijfentwintig albums lang niet meer had gedaan. Dat alles levert een album op dat qua uiterlijk zowel vertrouwd als vernieuwend aanvoelt. Het is alleen jammer dat er gekozen is voor een donkere, ietwat sombere inkleuring. Dat zou jonge lezers wel eens kunnen afschrikken.

Vehlmann schreef een scenario dat vol actie zit en grappiger is dan Versteende Reuzen. In Alarm! Zwendeltuig! komen Robbedoes en Kwabbernoot opnieuw terecht in Rommelgem. Maar het is niet het Rommelgem dat we kennen. Door toedoen van Zwendel is de fauna en flora rond Rommelgem gemuteerd tot een buitenaards aandoend oerwoud. Een wereld die overigens flink wat overeenkomsten heeft met de Vallei der Bannelingen uit het gelijknamige album van Tome en Janry. Vehlmann hield het in een interview echter op een knipoog naar het oerwoud van Palombië. Terwijl Robbedoes, Kwabbernoot en Spip in die wereld op zoek gaan naar de graaf van Rommelgem maakt het leger plannen om een bom te droppen op het gebied...

Misschien vragen sommige lezers zich af hoe de reeks verder gezet zou worden nadat in het vorige album de oude Robbedoes vervangen werd door zijn jongere zelf. Vehlmann refereert hiernaar in een schijnbaar achteloos stukje dialoog waarin Kwabbernoot het heeft over "iets wat zich afspeelde in een ander tijd-ruimtecontinuüm". De lezers die ervoor willen kiezen om de gebeurtenissen in deel 50 te negeren, kunnen vanaf nu denken dat het volledige album zich afspeelde in een ander continuüm (maar mogen zich dan wel niet afvragen hoe Kwabbernoot daarvan op de hoogte kan zijn). De overige lezers denken best niet te veel na over de verwisseling.

Het verhaal eindigt overigens met de hint dat het volgende album zich op de maan zal afspelen. Op naar album 52 dus!