Wat begon als een prijswinnende serie voor de jeugd, groeit steeds meer uit tot een spannende strip voor volwassenen. In deel 5 wordt de belangrijkste vraag deels beantwoord: wat is er met alle volwassenen gebeurd?

Deel 4 eindigde met de dood van Dodji. In dit laatste deel van de eerste cyclus voert scenarist Fabien Vehlmann het tempo op. Sommige vragen worden beantwoord, maar gelukkig lang niet allemaal. Volgens Vehlmann heeft hij nog genoeg ideeën om nog twee cycli van ieder vijf albums te schrijven. Het einde van deel 5 biedt hier in ieder geval voldoende aanknopingspunten voor.

Alleen is een prima serie. Het verhaal leest makkelijk weg, het is spannend en Bruno Gazzotti hanteert een luchtige tekenstijl. Deze doet soms nogal cartoonachtig aan, maar dat verhoogt juist de sfeer. Zijn tekeningen staan niet bol van details en actiescènes, dat hoeft ook niet altijd. Wel moet Vehlmann oppassen dat het verhaal niet te erg naar The X-Files of — erger nog — naar de laatste seizoenen van Lost opschuift. Het gevaar bestaat dat lezers zullen afhaken. En het einde van deel 5 heeft wel iets van The X-Files weg. De toekomst zal uitwijzen welke richting de serie zal uitgaan. Een andere valkuil zijn de vele nevenpersonages. Het moeten er niet te veel worden. Zullen jongeren, waarop nog steeds wordt gemikt, de draad niet beginnen kwijtspelen?

Nu goed, als de albums 6 tot en met 15 even sterk zullen zijn als de eerste vijf albums zal Alleen hoog gaan scoren op diverse striphitlijsten. Dat verdient deze spannende serie wel.