In het recent verschenen vijfde deel van Alleen kwamen we min of meer te weten wat er met de volwassenen is gebeurd, in Sarah 2 wordt onthuld wat er zeventien jaar geleden met de baby's van het Amerikaanse stadje Salamanca is gebeurd. Die waarheid is gruwelijk, net zoals de rest van dit psychologische horrorverhaal.

De licht-schizofrene Sarah trekt op onderzoek uit om te weten te komen wie het monsterkind met de vreemde ogen is die ze in een onderaards hol vond. Zo komt ze terecht bij een voormalig dokter van het St-Juliaanziekenhuis die zelfs na tien jaar pensioen nog als de dood is voor de zoon van het gezin Westmore, een kind met angstaanjagende ogen. Haar man David krijgt ondertussen een close encounter met een afschrikwekkend monster. Op de weg langs een ravijn ontwijkt hij een reuzegedrocht en komt met wagen en al in een slechtst denkbare positie in het ravijn: balancerend op een afgeknotte boomstam. Voor de rest vallen er nog meer lijken — neem dat gerust letterlijk en figuurlijk — uit de kast in Salamanca en omstreken waar allerlei soorten gedegenereerden een plaatsje hebben gevonden.

Was Sarah een film dan zou het popcornpubliek ervan smullen, zowel van de film als van hun popcorn. Ook critici zouden hoogstwaarschijnlijk hun best doen om de prent aan te raden. Sarah is dus geen film, maar Christophe Bec pakt het wel geweldig filmisch aan, los van de knipoogjes naar andere horrorfilms. Stefano Raffaele op zijn beurt is voorzien van een groot realistisch talent. Pak 'm beet deze strip en laat pas los na het omslaan van de laatste pagina. Spanning verzekerd.