"Vlug. Kleed je aan, snoepje. De wedloop voor de pauselijke troon is begonnen." Kardinaal Della Rovere is in zijn element. Niemand besefte dat hij paus Alexander VI had vergiftigd met wat gezegende miswijn. Het lichaam van Christus eiste zijn tol. Nog één obstakel en dan was de weg vrij voor de gezworen vijand van de Borgia-clan. De stokoude kardinaal Francesco Piccolomini-Todeschini zou hem hierbij wel helpen. Mocht die geile bok paus worden, dan zou Della Rovere wel gemakkelijk zijn geld kunnen inpikken. Daarna moest hij enkel nog wat kardinalen omkopen door hen de hemel op aarde te beloven, grijsaard Piccolomini vermoorden en dan was er eindelijk een nieuwe familie aan zet!

Na de Borgia-cyclus is scenarist Alejandro Jodorowsky weer in bloedvorm. Vakkundig vergrijpt hij zich nu aan de maffiose geschiedenis van de katholieke kerk van begin de zestiende eeuw. De al turbulente werkelijkheid kruidt hij nog aardig bij met een flinke dosis seks, machiavellistische corruptie en gratuit geweld. Het geile doel heiligt immers de middelen. Omdat Milo Manara rustig het slotdeel van Borgia afwerkt, vreesden we even dat deze nieuwe cyclus een goedkoop tussendoortje zou zijn. Niets is minder waar. Théo Caneschi (De Lemen Troon) voelt enorm goed het barokke temperament van zijn Argentijnse scenarist aan en levert met deze reeks een gouden visitekaartje af. De Italiaan gaat resoluut voor overdadige, vergulde decors in opvallend grote kaders. Gecombineerd met zwierige perspectieven krijgt elke sleutelscène zo de aandacht die ze verdient. Toegegeven, Caneschi’s vrouwen zijn minder wulps dan die van Manara maar laat nu toevallig kardinaal Della Rovere daar minder behoefte aanhebben. Probleem opgelost.

De Verschrikkelijke Paus is een reeks met een infantiele titel, maar het is ontegensprekelijk een strip die elke liefhebber doet watertanden. Burlesk verhaal, exuberante tekeningen en een sterke inkleuring. Wat heb je nog meer nodig? Zelfs overtuigde katholieke kunstliefhebbers zouden deze kelk aan zich niet voorbij laten gaan!