KONVOOI - DE JEUGDJAREN VAN NäVIS 3 De Kwabouwer
Jose Luis Munuera + Jean David Morvan/Philippe Buchet • Arboris 48 p. (SC)
|
|
Hoger die mondhoeken! |
|
Ons kleine meisje wordt groot. Ook Nävis, de bekende heldin uit de succesreeks Konvooi, is ooit een kleine dreumes geweest. Tijdens een nachtelijke strooptocht in de koelkast van haar gestrande ruimtetuig, krijgt ze de hele inhoud over haar heen. Het verschrikte meisje valt op de grond en breekt een melktandje. Haar trouwe huishoudrobot Nsob kan haar maar nauwelijks troosten. Hij vertelt zijn beschermelinge dat tanden verliezen op haar leeftijd heel normaal is en dat de kaboutertjes de tand wel komen omruilen tegen een cadeautje. Alhoewel dit in onze contreien gebeurt door de tandenfee — ja, die bestaat tenminste echt —, slikt Nävis het verhaaltje. Maar onze spring-in-'t-veld kan de slaap niet vatten. Wat als de kabouters nu eens een geschenkje zouden brengen dat ze niet leuk zou vinden! Ze besluit het de kabouters zelf te gaan vragen, en trekt weg. Maar in plaats van op een leuke pinnenmuts te botsen, stuit ze op de Kwabouwer, een reusachtig tandenetend monster.
Dit derde deel van De Jeugdjaren van Nävis is opnieuw een schot in de roos. Hoewel de hoofdgrap de mist in gaat wegens onvertaalbaar*, is dit een alleraardigst klassiek stripje geworden voor iedereen tussen 7 en 77 jaar. Minder actie, meer grappen en een scheutje moraal. Het zou de succesformule kunnen zijn waar Suske en Wiske op zoek naar is. Bovendien kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat de Spanjaard José-Luis Munuera zich rot lijkt te amuseren. In tegenstelling tot het strakke keurslijf waarvan zijn Robbedoes en Kwabbernoot-tekeningen toch last van hadden, kan hij hier zijn liefde voor Disney kwijt. De rastavogel lijkt zo weggevlogen uit De Reddertjes. Ook zijn dikkere lijnvoering kan ons wel bekoren. Dit alles maakt dat dit album opnieuw een geslaagd tussendoortje is geworden, te lezen met de mondhoeken omhoog.
* In het Frans komen kleine muisjes (petits souris) de melktandjes omruilen voor een geschenkje. Het gigantische monster heet er fijntjes Latitzoury. De hilarische scène rond de grot is dan ook een prachtige persiflage op het moordende konijntje uit Monty Pyton and the Holy Grail geworden. |
|
> WOUTER PORTEMAN — mei 2010 |