In een voorwoord benadrukt Jean-Yves Mitton dat zijn stripversie van Ben Hur dichter bij de originele roman van Lew Wallace aanleunt dan bij de gekende films waarvan de versie uit 1959 met Charles Heston in de hoofdrol een klassieker is. Dat betekent dat het christelijke aspect veel meer aan bod komt dan de films die meer actiegericht waren. Bovendien zit er meer verfijning van de intrige in en is het complexer opgezet. De daad bij het woord voegend, toog hij aan het tekenen en verdeelde het boek over vier strips waarvan de eerste nu in de winkels ligt en waarvan de vervolgen snel zullen verschijnen.

Na een proloog over de door de Romeinen opgedragen volkstelling in Judea met de geboorte van Jezus Christus in een stalletje, verlegt de focus zich twintig jaar later naar de stad Jeruzalem. Prins Juda Ben Hur ontmoet er na vijf jaar zijn oude jeugdvriend Messala die nu een tribuun is aan het hoofd van het garnizoen van Jeruzalem. Twee pagina's verder is het al hommeles tussen de twee tussen wie het water veel te diep is geworden. De twee gaan in ruzie uit elkaar. Ben Hur krijgt er nog dreigementen bovenop. Zijn familie maakt zich ongerust en gelijk hebben ze. Door een stom ongeluk (met de befaamde loszittende dakpan), krijgt het lot van Ben Hur een compleet andere wending.

Eigenlijk is het verhaal genoegzaam bekend. Je kan net zo goed met een checklist bij de hand de bekenste scènes afkruisen. Toch zal je de indruk hebben dat Mitton de gaten opvult die andere adaptaties maakten door het uitgebreide verhaal in te weinig pagina's te moeten hervertellen zoals bijvoorbeeld in de adaptatie van Luc De Maeyer en Ivan Claeys voor de inmiddels opgedoekte collectie Classix van Standaard Uitgeverij. In het volgende deel gaan we de galeien op. Het ziet er nu al naar uit dat de vier albums samen wel eens de beste stripadapatie van het verhaal zullen worden.